An amazing girls-only week! +more

Hee lieve allemaal!

Ten eerste: echt super bedankt voor al jullie lieve reacties!! Ik vind ze heel leuk om te lezen! :)
Lea, ik hoop inderdaad dat mama, Floor en Basje nog kunnen komen! We zijn nu in ieder geval bezig om een leuke reis te plannen!
Monique, ahh heel jammer! Maar ik zie jullie snel weer! :)
Floor, als je nou langskomt, kan je Gift zelf ophalen en even toestemming aan Solly (de moeder) vragen haha. We denken dat ze weer zwanger is, dus ze kan waarschijnlijk prima haar kind missen ;).
Ana, ja ik doe weer een beetje rustig aan! Soms doe ik weer een lange afstand hardlopen en de volgende keer weer een kleinere afstand. Zo hou ik het een beetje in balans! Ik zou trouwens graag wat meer over je nieuwe carrière willen horen! Stuur eens wat foto's door :).

Dus, om even aan te sluiten bij mijn vorige verslag: de pannekoeken waren weer verrukkelijk (zoals altijd)!
Toen we dinsdag 27 mei 2014 zoals gewoonlijk naar Alldays gingen voor onze boodschappen, zagen we dat onderweg een auto plots stopte aan de andere kant van de weg. Na een paar seconden reed het verder. Toen we erlangs reden, dachten we dat diegene misschien een dier had gezien. Een dier? Ja zeker, maar wat we niet verwachtte aan te treffen was een kronkelende, overreden slang. Ik riep dat er een slang op de weg lag en de begeleidster riep tegelijkertijd ' een black mamba!'. We stopte en reden terug om de slang van dichtbij te kijken. Dat is naar mijn zegging één van de grootste voordelen van Zuid-Afrika: er rijdt bijna niemand op de weg, dus je kan stoppen wanneer je wilt en waar je wilt (in geval van dieren-spotten). Het bleek inderdaad een black mamba te zijn en we waren allemaal heel blij want die zijn we nog niet heel vaak tegengekomen. Terwijl we uit de auto stapte, zagen we dat de slang nog bewoog. Hij was waarschijnlijk al hartstikke dood, maar had nog een paar naschokken. De begeleidster besloot om hem met een stok aan de kant van de weg te leggen in het gras, zodat andere dieren of mensen er niet bij konden, GPS-te de plek en we zouden hem op de terugweg ophalen, gewoon voor de lol (en de wetenschap natuurlijk). Na heerlijke wafels met ijs bij Delicious (het café) en onze boodschappen gedaan te hebben, hebben we op de terugweg ook de inmiddels beweegloze slang opgehaald en in een (te kleine) plastic tas gestopt. Zijn bovenkaak zat links en zijn onderkaak rechts, hij had een gat ergens in zijn lichaam en ja.. Hij zag er gewoon overreden uit. Terwijl we de slang in de tas stopte, reed er een politie/toezichtauto voorbij. Hij draaide om, verbaasd wat we aan het doen waren, maren vonden het eerder 'cool' om de slang te zien. Dat mag dus gewoon hier in Zuid-Afrika (gelukkig maar). Eenmaal thuis aangekomen bood ik me vrijwillig aan om de slangen-worksheet te maken, met informatie over de slangen die we hier vinden. De black mamba was uiteindelijk 2,43 m lang. Groot? Ja! Maar een volwassen black mamba kan wel vier meter worden heb ik gehoord.. Ik wou hem nog om mijn nek houden voor een leuke foto, maar aangezien zijn ingewanden uit het gat kwam en er bloed uit zijn bek kwam besloot ik om dit toch maar niet te doen. Tevens kan zijn gif nog heel erg giftig zijn, dus als ik een wondje of iets dergelijks had en ik kwam te dicht bij zijn giftanden dan zat ik hier mijn blog niet meer te schrijven.. Hierna is de slang terug in de zak gegaan en nu ligt hij heel leuk tussen ons eten in de vriezer, net als de bushbaby, hmmmm.

Donderdag kwam de eigenaar van Engeland langs. We probeerde om de buffels te zoeken en terwijl we heel dichtbij waren, konden we ze niet zien. Ze zaten namelijk in dichte bosjes (dense bushveld). Eind van de middag gingen we op een game drive samen met hem en toen hebben we bijna letterlijk alles gezien: kudu, eland (zeldzaam), zebra's (zeer zeldzaam op ons gebied), giraffe, nyala (we hebben er maar één, dus best zeldzaam), oryx (zeldzaam), black-backed jackal (zeldzaam) van dichtbij op de neigbour's farm kant (zeldzaam) en uiteindelijk ook de buffels! De man is alleen erg eigenwijs, stapt uit de truck en probeert de buffels te aaien. Ik mocht er ook af en heb dus foto's dat ik twee meter van ze vandaan staan, jeej! Goede foto's? Nee, maar het gaat om het idee! Onze buffels zijn aan mensen gewend, dus ze niet heel aggressief tegenover ons, eerder bang. Verder ook nog meer dieren gezien, maar de 'zeldzame' dieren op ons gebied waren het toppunt! Die avond hebben we gebraaid samen met hem en onze begeleidster. Deze keer hadden we de ribs van de wrattenzwijn gegeten. Ik vond dit minder lekker dan de steak, maar het was prima te doen. De eigenaar had ons ook acht flessen cola en wat bier gegeven, omdat hij per ongeluk teveel had gehaald. Op de een of andere manier vind ik deze eigenaar veel aardiger dan de andere twee haha. Hij was heel aardig, vond het leuk om met ons te praten en kon leuke verhalen vertellen. Het was een hele leuke avond!

Vrijdag 30 mei 2014 vertrokken de jongens naar Botswana en Zimbabwe voor 2 weken, dus de girls hebben het huis voor hen alleen! Whiehoeee! Ik moet zeggen: het is zóveel rustiger zonder de jongens.. Ik kan eindelijk weer eens uitslapen! Zij praten altijd zo enorm hard, de zingende vogels en de stilte klinken nu echt als muziek in mijn oren. Don, de ranger en een goede vriend van ons, kwam die dag onverwachts langs. Hij is echt enorm aardig en we hadden hem al lang niet meer gezien, dus dat was weer heel leuk. Op de een of andere manier komt hij altijd bij ons langs als onze begeleidster er niet is (zij was de jongens wegbrengen naar Louis Trichardt). Wij vroegen toen we naar Kruger wouden gaan of hij misschien met ons mee wou om ons rond te leiden. Toen onze begeleidster dat hoorde is ze totaal tegen hem uitgevallen, omdat hij dit 'met haar moet overleggen in plaats van met ons', wat wij echt bullshit vonden. Vandaar dat we nooit een reactie van hem kregen. Ook proberen we nu al twee maanden iets te regelen om bij hem langs kunnen gaan (hij werkt op een groot privé-reservaat) en daar in de bush te overnachten. Onze begeleidster wordt steeds boos op hem. Blijkbaar konden we een paar weken geleden gaan. Hij zei tegen Willie (dit is de begeleidster haar naam, 'begeleidster' is nogal een lang woord dus ik gebruik gewoon voortaan haar naam ;)) dat dat weekend kon, maar dat hij alleen vrijdagochtend gasten had. Antwoord ze: oh dan heb je het te druk, dan doen we het niet. Punt, einde gesprek. Uhmm, en bedankt Willie.. Als je dit leest heb je vast al wel gemerkt dat ik een groeiende hekel begin te krijgen aan haar. Niet alleen dit doet ze, maar nog veel meer irritante dingen. Maar goed, laten we mijn blog en verhalen leuk houden haha. Wantttttt, toen spraken we met hem en hij vertelde dus van dit. Toen dachten wij, als we nou op zondag langskomen (onze vrije dag) dan kan ze niet zeggen dat we niet kunnen gaan. We hadden een heel plan gemaakt, want ze mocht natuurlijk niet weten dat we dit met hem hadden besproken. Wij zouden Willie zaterdagochtend vertellen dat we erover nadachten om naar Don te gaan. Toen zei ze heel nonchalant: 'ik heb deze week in de stad gehoord dat hij dit weekend gasten zou hebben, maar je kan het altijd proberen. Ga er maar niet van uit dat hij kan.' Jammer voor jou Willie, want hij kan zeker!! Eind van de middag zeiden we dus ook dat het kon, JIPPIE! Ze kon dus niks dus dan ons te laten gaan.
Die zondag werden we door Don om 07.00 opgehaald. Hij werkt als enige op dat privéreservaat, terwijl het 28 keer groter is dan dat van ons, dus hij heeft de hele lodge voor zichzelf. Het is echt een supermooi huis met een zwembad en uitzicht op een waterpoel waar veel dieren komen drinken. Hoe vet is dat? We zagen daar steeds impala's rondhuppelen. Hij heeft ook drie schattige hondjes: Beer, Daisy en Cindy. Ik had eerder een herdershond bij hem verwacht, want hij heeft wel een stoere, macho uitstraling. Na wat gedronken te hebben gingen we een game walk doen. Hij werd heel blij toen ik als enige zonnebrand op deed (ahyeah, slimme ik). Er leven leeuwen op zijn gebied, dus voor de zekerheid neemt hij een geweer mee (ALLEEN voor noodgevallen). Hij is zelf totaal tegen jagen. Hij legde uit dat we achter elkaar moesten lopen, niet meer dan één meter van elkaar vandaan, met hem voorop. Ook had je drie gebaren die je maakt als je iets hoort/ziet en wilt stoppen, als Don zelf iets ziet/hoort en stopt zodat niemand tegenop elkaar loopt als hij stopt en voor als je laag moet gaan zitten (als een dier je nog niet heeft gezien). De achterste liep om de 10 minuten naar voren, zodat iedereen een keer vooraan kon lopen. Nu liepen we dus écht in de bush. We kwamen vrijwel al meteen hyena- en civetsporen tegen en ook meteen de leeuw. De sporen waren vers, dus de leeuw had deze ochtend, net voordat wij aankwamen, hier gelopen. Onderweg vertelde hij wat informatie over bepaalde planten, zoals het olifantblad, iets met mosterd en de andere ben ik ook al vergeten.. Zucht, ik had mijn verslag meteen die dag moet schrijven haha. Oh, 'tree of life', die kan ik me nog herinneren! Ze noemen het de 'tree of life', omdat het voedsel (pap), schaduw en koffie vergaart. We hoorde ondertussen southern ground hornbills (zeer zeldzaam) en liepen toevallig ook hen richting op. Onderweg vonden we zeer verse leeuwenpoep. De leeuw was dus héél erg dichtbij! Na onze game walk vertelde Don dat de leeuw waarschijnlijk ergens in de schaduw naar ons lag te kijken. Het was inmiddels al warm (08.30), dus hij zou verder niet erg actief zijn. Hij wil deze leeuw collaren, dus hij wist dat het een grote leeuw was. Helaas hebben we hem niet gezien. Wat opviel was we de southern ground hornbills niet meer konden horen, net als elk andere vogel dat we van te voren hoorde. Het was muisstil.. Een indicatie dat er iets mis is of er is een predator in de buurt. Don zei voor de grap dat ik er gehurkt boven moest gaan zitten. Ik weet niet waarom, maar ja, dat heb ik gedaan. Leuke poepfoto! Hierna zijn we even in de schaduw gaan zitten. We vonden een grote olifantenpoep, dus ja, daar ging ik weer, gehurkt boven de poep. Poepfoto #2. We zouden daar voor vijf minuten zitten, maar uiteindelijk hebben we nog veel langer over dierenconservatie, stroperij op neushoorns en olifanten, zijn leeuwenproject e.d. lopen praten. Dit was echt een heel interessant gesprek! Ik vind het heel fijn dat ik al mijn vragen aan hem kan stellen, want hij weet er zeer veel van, maakt veel dingen mee en zit ook in de 'business'. Toen we weer het veld ingingen kwamen we een paar enorme termietenheuvels tegen. In één van hen zagen we een hol met soort graafsporen erop. Het was mogelijk dat een aardvarken dit hol gebruikt(e). Verderop zagen we waarschijnlijk aardwolfsporen, die ook termieten eten. Hij kon dus ook het hol gebruiken. Blijkbaar zijn deze dieren heel klein, terwijl ik dacht dat ze net zo groot als een gevlekte hyena zouden zijn. Weer iets geleerd dus.
Opeens kreeg Don een telefoontje over dat twee jonge leeuwen in iemands achtertuin zitten. Als iemand ze niet snel weg zou halen, zou hij bij de gemeente/overheid toestemming vragen om ze neer te schieten, aangezien ze een 'treat to humans' zijn. Hij zei dat wij mee zouden kunnen helpen met het verplaatsen van deze leeuwen. Iedereen was super enthausiast, maar ik zei al snel dat we dat niet meteen moesten zijn, want het stond niet vast. Don bevestigde dit ook, want dit kon nogal een lang en lastig proces worden. We eindigde onze game walk bij de waterpoel vlak bij zijn achtertuin. We zagen de impala's super hoog springen en ik heb daar gelukkig een paar goede foto's van kunnen maken. Mijn camera doet nu soms een beetje raar, dus ze zijn niet perfect, maar het is tenminste iets! Het was echt een hele leuke ochtend! Om 10.45 waren we terug. We hebben voor de rest de hele dag bij hem gechilled. We hebben in zijn tuinset gezeten en over de raarste dingen gepraat. Hij is 51, wij zijn allemaal jonge 'vrouwen' en volgensmij werd hij gek van onze meidenpraat, of hij was heel verbaasd. We hebben in ieder geval heel veel gelachen. Vooral toen we vrouwenbladen, zoals Cosmo Politan vonden. Hij heeft af en toe gasten, dus vandaar. De badkamers van de gasten zijn echt super chill! De enorme 'hottubes' waren onze favoriet. Jammer genoeg zijn we er niet in gegaan. Aan het eind van de middag hebben we een film (The rise of the Planet of the Apes) gekeken. Voordat we weer terugmoesten (Willie wou dat we om 19.00 terugwaren) heeft hij ons nog het bushkamp laten zien waar studenten verblijven die een soort ranger cursus volgen. Hij zei dat de weg erheen uit alleen zand bestond, dus wij gingen allemaal op onze blote voeten. Nou.. Om de 3 seconden hoorde je 'AUW', omdat iemand weer op een doorn of stekel ging staan. Nogal pijnlijk dus. De bushkamp zag er heel leuk uit, alleen de keukendeur was kapot (ik trok hem er per ongeluk af toen ik binnen wou kijken, maar dat was niet mijn schuld) en een storm had een raam kapotgeslagen. Dit had hij alleen nog niet gezien, dus het was maar goed dat we daar gingen kijken. Aangezien bij ons ook altijd van alles kapot is, denk ik dat de definitie van bushkamp een 'kamp waar studenten intern verblijven en waar bepaalde faciliteiten niet werken of altijd kapot gaan' is. Op de terugweg naar MOYO zijn we op de weg nog een Afrikaanse wilde kat tegengekomen. Don bleef nog even bij ons hangen en toen besloot hij om zijn telefoon tevoorschijn te halen en al zijn liedjes af te spelen uit de oude doos. Ik kende 9/10 liedjes echt totaal niet! Hij heeft me wel een paar coole dancemoves geleerd op een bepaald liedje. Ik wist niet dat 50-jarige mensen dat nog konden! (Geen belediging verder) De jongens waren trouwens zeer jaloers dat we eindelijk naar Don zijn gegaan (nanananana).
Ik hoop dat we nog een keer bij Don kunnen overnachten in de bush, want dat is iets wat ik nog écht hier wil doen.

Deze week was ook tevens de laatste week van mijn roommate en vriendinnetje Jolijn. Deze stage zijn we goede vriendinnen geworden en ik vind het dan ook heel jammer dat ze al weg is. Maar gelukkig woont ze in Haaren (dichtbij Den Bosch) en we hebben nu al plannen om in restaurants te eten waar we beide heel erg naar kreven en om de films te kijken die we hebben gemist dit afgelopen half jaar. Ze doet de zelfde opleiding als ik in Leeuwarden, dus we gaan elkaar zeker nog vaak zien!
Dinsdag 3 juni heeft ze voor het laatst in Delicious gegeten en het was echt een vreetfestijn voor iedereen.. Eerst een groot bord eten en toen besloot iedereen nog ijs te nemen, terwijl iedereen al soort van vol zat. Auw, ik was echt misselijk daarna. Dit is wel handig als je boodschappen gaat doen, want dan ga je niks slechts kopen ;). Goede tip dus! Die avond hebben we met zijn alle spaghetti/pasta bolognese gegeten. Pff ook een hele bord eten, maar het was echt lekker! Tot het moment dat ik bijna mijn bord heb leeggegeten en iemand verteld over de wormen die ze uit de pasta heeft lopen halen.. Ik: WAT? WORMEN? Iemand anders: ja, er zaten waarschijnlijk nog een paar in de pasta.. Ennnn, toen was mijn eetlust weg. Toen dacht ik: nja, dit is blijkbaar erg Afrikaans, iedereen heeft zijn bord al op en ik heb niks geproefd terwijl ik mijn bord at. Ik heb toen dus maar de rest opgegeten. Hmmm, extra eiwitten!! Met de pasta dat we over hadden had Malu desert-pasta van gemaakt (boter en suiker toegevoegd). Ze zegt dat dit typisch Nederlands is.. Ik ken het echt niet? Misschien iemand van de wat oudere generatie die dit kent? Wel héél lekker trouwens :)

Woensdagochtend hebben we afscheid van Jolijn genomen en twee andere studenten gingen voor acht dagen op vakantie, dus nu waren we voor een week met vier meiden alleen. We hebben echt hele leuke gesprekken gehad de hele week, veel gelachen, samen films gekeken en vooral erg genoten van de stilte! Heerlijk! Ik moet stiekum zeggen dat de drukke jongens nog wel een weekje weg mogen blijven hihi. Blijkbaar zouden afgelopen maandag de zes nieuwe studenten aankomen, maar het bleek dat ze pas de week erop (vandaag) zouden aankomen. Dat vonden we niet heel erg haha.
Die avond kwam Kyle (de leuke/grappige begeleider van Lajuma) aan. Willie was die maandag naar Kruger gegaan en Ian deze woensdag alweer naar Lajuma, dus Kyle moest op ons blijven babysitten. Ik besloot om die avond mijn eerste warme douche na Capetown te hebben in een van de tenten in tentkamp (Ian en Willie waren er toch niet). Aangezien er veel gasten die dag waren, mocht ik bij Kyle in zijn tent douche. Het was echt heerlijk! Het is hier nu zó koud in de ochtend- en avonden, dat ik echt bevries in onze buitendouche die alleen koud water geeft. De douche was ook nog eens tienpersoons, dus ik voelde me echt als een rijkelui haha.
De volgende dag gingen we de batterijen en SD-kaarten van alle camera's vervangen. Normaal mogen studenten niet in de truck/buggy rijden, maar van Kyle mag dat (stiekum) wel. Ik wou al voor een lange tijd een grote 'bumpy road' rijden in ons gebied (langs camera 6 en 7), dus ik vroeg of ik dat deze keer mocht doen. Bij deze weg ga je de heletijd stijl omhoog en omlaag, iets wat altijd leuk is om te rijden! Ik had het al eens met de quad gedaan, maar het leek me leuk om het met de auto te proberen. Ik moet toch ergens de ervaring ophalen, toch? Onderweg besloten we ook dat we de baby giraffe in ons gebied 'Electra' gingen noemen. Willie had via een vriend al besloten om de baby 'Timothy' te noemen, maar wij vinden dat geen leuke naam, dus we hebben de giraffe in het geheim een nieuwe naam gegeven. We denken namelijk dat het een meisje is. Maar, terug naar het auto rijden.. Toen ik de truck instapte, dacht ik echt: fuuuuck.. hoe bestuur je zo'n ding ook al weer? Laten we feiten op een rijtje zetten: ik had me rijbewijs drie dagen voordat ik naar Zuid-Afrika vertrok en ik heb nu ongeveer 3,5 maand niet normaal gereden, dus ja.. Je kan mij nog geen ervaren bestuurder noemen.. Gelukkig ging alles goed! Ik moest een keer de rivierenbed oversteken en dan rechtschuin weer omhoog, waar ik bijna in een boom reed, maar voor de rest ging alles goed! Jeeej, ik heb in ieder geval de weg gedaan die ik wou doen! We hebben onderweg ook heel vaak om Kyle moeten lachen, omdat hij in een hele rare positie 'hurkt' als hij met de camera's bezig was. Kyle vertrok verder vrijdagochtend al vroeg naar Capetown, dus helaas hebben we hem daarna niet meer gezien. Hij voelde zich ook niet zo lekker, dus ging vroeg naar bed.

Gisteren (zondag 8 juni) was Jacqueline jarig. Ze is 20 geworden. Malu had een chocolade taart in Louis Trichardt gekocht toen ze meeging met de jongens wegbrengen. Op Jackies verjaardag was de taart al drie dagen over datum, maar hij was nogsteeds heel lekker! Die ochtend werden we door Willie wakkergemaakt dat er olifanten de ochtend daarvoor bij ons hek zijn gezien aan de andere kant. Hier gingen we dus voor kijken. We mochten matrassen in de truck leggen, aangezien de bankstelsel nog niet op de truck was vastgemaakt. Wij lagen dus heerlijk achterin de truck toen we de olifanten gingen zoeken (ik verstond eerst luipaard, dus het duurde een half uur voordat ik doorhad dat we naar olifanten op zoek waren). We hebben de grote pootafdrukken langs het hek gevonden en gevolgd, maar helaas hebben we de olifanten niet gezien. Blijkbaar drinken ze elke ochtend vlakbij ons hek en we hebben toestemming om er een hek te plaatsen, zodat we ernaartoe kunnen rijden in plaats van 45 kilometer om te rijden, maar dat gaan ze voorlopig nog niet doen. Na enorm veel pannekoeken te hebben gemaakt voor ons vieren (jup, het was weer zondag!) en ik de raarste mixen met veel suiker heb gegeten, had ik na 2 uur enorme buikpijn. Ik voelde me weer 5 jaar oud toen ik erachter kwam dat het waarschijnlijk door de hoeveelheid suiker kwam. Maarja, we hadden ook nog de cake.. Buikpijn wegschuiven en maar proberen te genieten van de cake. Mama had me 19-jaar kaarsen gegeven voor mijn verjaardag. Ik kreeg ze alleen een week te laat dus ik heb ze nooit gebruikt. We hadden nu deze kaarsen gebruikt met één extra kaarsje; 19+1= 20. Goed hè? Toen Willie langskwam en zag dat we net wouden beginnen met de taart, maar zeiden dat we nog even op Malu moesten wachten, bleef te hangen en maar doelloze vragen stellen en vragen waarom Malu er nog niet was. Naar mijn idee stond ze te wachten tot Malu er was, wij begonnen met de taart, en dat wij dan vroegen of ze ook een stukje wou. Toen ze zei dat ze even zou blijven en koffie zou drinken en duidelijk maakte dat ze de taart absoluut niet wou, waarna wij haar toch een stuk aanboden, antwoorde ze toch gretig ja. Typisch Willie. Toen ik mijn huur ging halen, pakte ze mijn pindakaaspot (mijn liefde) die op de tafel stond en haalde er met haar vinger pindakaas uit. Ieuw, heb de pot weggegooid (gelukkig was ie bijna leeg). Als iemand koekjes aan iedereen aanbied maar Willie vergeet, pakt ze er stiekum toch een koekje uit. Jup, again: typisch Willie, ouwe snoepert. Sorry, sorry, ik klaag alweer haha. We hebben wel een hele leuke dag gehad! 'S avonds hebben we nog lekker Australia gekeken die we al lang wouden zien. Ik en Lauren (de Engelse student) lagen in een deuk, omdat we altijd van een foto van Hugh Jackman (de acteur) moeten lachen die uit de zee loopt (zoek maar op op Google).

Vandaag ben ik weer voor de buffels uitgeweest. In de ochtend vertelde Malvora, een van de werkers, dat de werker van de neighbour's farm een leeuw op ons gebied zag lopen (op de Airstrip). Lauren verveelde zich, dus we besloten om even een rondje met de quad te rijden. Als er leeuwen zijn, mogen we echter niet voorbij de hekken het gebied in, dat is te gevaarlijk. Wij besloten toch om echter te racen op de Airstrip en toen gingen we toch ietsje verder. We zagen de leeuwensporen (echt enorm) en besloten om ze te volgen. Ik vond het uiteindelijk nogal eigenwijs wat we aan het doen waren en wou omdraaien. Als iemand erachter kwam, de quad kapot ging (hij was net gemaakt) of we zouden de leeuw zien (waar we stiekum toch op hoopte), zouden we toch de 'lul' zijn. Ik heb soort van spijt dat we zijn teruggegaan, want ik wil echt heel graag een 'vrij rondlopende' leeuw zien. Is toch anders dan een leeuw in Kruger National Park die niet kan migreren. Hopelijk blijft de leeuw nog een tijdje in ons gebied en gaan we snel naar meer sporen opzoek!
Vanavond komen er zes nieuwe Franse studenten aan.. Naar mijn mening zijn er nu teveel studenten. Je krijgt nu twee groepen, want zij zijn met elkaar bevriend en slapen in het Farmhouse en wij slapen hier met zijn alle en hangen hier rond. We hebben ook maar één quad, één voertuig en één begeleider.. We zijn nu dan met 17 studenten die elk een project hebben.. Ik ben benieuwd hoe dat zal gaan!

Pff, nou dit was weer een enorm lang verslag.. Ik had hem wat korter verwacht haha. Na al mijn geklaag over onze begeleidster (ik ben niet de enigste hier) geniet ik nogsteeds nog heel erg hoor! :)

Ik hoop snel de reis met mama, Floortje en Basje te plannen, want ik zou het echt onwijs leuk vinden als zij zouden komen! Dit MOET je gewoon zien hier!!

I LOVE SOUTH AFRICA!

Love,

Britt