Saying goodbye to MOYO, my internship

(Ondertussen ben ik lekker aan het reizen met mijn familie. We hebben een geweldige tijd! Zijn in Blyde River Canyon Kruger NP en St. Lucia geweest en zitten nu in Durban. Onze laatste bestemming is Drakensberg! Aangezien ik een lange tijd geen internet had, kan ik mijn laatste reisverslag nu pas versturen!)

Het is zover.. Mijn stage van vijf maanden bij MOYO Conservation Project is voorbij.. Ongelofelijk, het is zo ontzettend snel gegaan! Ik heb heel erg genoten, veel geleerd en geweldige mensen ontmoet! En dan de dieren en de natuur.. Pff, onbeschrijfelijk!
Mijn laatste week was echt super! In die korte tijd heb ik nog veel gezien en gedaan, wat ik hier ga beschrijven.

Dinsdag 08-07-2014 was mijn een en laatste dag in Alldays voor boodschappen. Ik heb overal foto’s van gemaakt die dag; van de kleine huizen, de vuilnisbelt (waar een dode geit lag en mensen het afval lagen te doorzoeken), Delicious (het cafe waar we altijd eten) en de supermarkten waar we boodschappen deden. Willie reed nog het dorp zelf in om dichterbij de huizen te komen. De mensen zitten daar de hele tijd buiten en met toestemming mocht ik ook van hen foto’s maken, of van de spelende kinderen. Bij Delicious had ik mijn laatste wafel met ijs op en voor het eerst de beroemde Delicious filet burger gegeten. En ik moet toegeven; hij was verdomd lekker!

Ik was verder al gestopt met het doen van metingen en ik ging nu naar de 'environmental factors’ die 'the movement of the buffalo’ beïnvloeden. Ian kwam aan met wind, drinkgedrag, voedingsgedrag, aanwezigheid van leeuwen en de volle maan als invloeden. Om het voedingsgedrag te onderzoeken, wou ik graag door gedragobervaties te weten komen welke planten/bomen de buffels het liefst eten en of ze meer grazen dan zogenoemd 'browsen’. Drie dagen in de week, drie keer per dag zou ik de buffels gaan zoeken met mijn apparaat.
Woensdag 09-07-2014 was mijn eerste dag als observant! Noortje ging 's ochtends met mij mee op de quad. De buffels zaten dichtbij Waterpoint 2, maar stonden ergens tussen de struiken, waardoor ik ze niet vanaf de quad op de weg kon bestuderen. Ik had maar het risico genoemen om gewoon naar ze toe te lopen (onze buffels zijn watjes, maar je moet altijd uitkijken). Noortje bleef bij de quad wachten. Toen ik al wat verder was gelopen, zag ik opeens iets lopen. Ik dacht dat het een wrattenzwijn was, maar het bleek een black-backed jackal te zijn! Het dier dat Noortje bestudeerd en waarvan ze er tot nu toe nog maar één van heeft gezien in MOYO. Gelukkig zat mijn camera in mijn zak en toen hij bleef staan en naar mij bleef kijken, kon ik gelukkig een paar foto’s maken. Oké, wat nu, dacht ik. Of ik schreeuw naar Noortje dat ze moet komen, of ik kijk wat de jackal doet. Ik besloot om het eerste te doen in de hoop dat ze hem nog snel zal zien. Maar helaas, toen ze aan kwam rennen, rende de jackal zelf ook weg. Vijf seconden later hoorde ik een kudde ook weg rennen dichtbij, dus dat zullen de buffels wel zijn geweest.
's Middags ging Thomas met me mee. Ze waren weer ongeveer op dezelfde plek, maar nu temidden van een mopani veld. Ik besloot weer naar ze toe gelopen en toen ik eindelijk één buffel zag, rende ze meteen weg. Dit schiet niet op, dacht ik. Ik wou ze ook niet meer volgen, omdat ik dat gewoon te gevaarlijk vond. In het mopani veld was het zó dicht, dat je de buffels bijna niet kunt spotten. Omdat we dus al vrij snel klaar waren, zei ik tegen Thomas dat we nog gewoon een rondje met de quad gingen rijden. Onderweg naar Waterpoint 3 zagen we opeens enorm veel gieren in de bomen zitten en op de grond. Daar moet dus een kill zijn geweest. Of we gingen kijken wat het was, of we gingen terug om het de rest te vertellen. Wat zouden jullie doen? Wat wij deden was natuurlijk er naar toe gaan.. De gieren waren enorm en omdat we niet wisten wat we konden aantroffen (wie weet of de killer nog ergens in de buurt is) pakte Thomas een enorme stok op en hield het in de lucht voor als iets ons ging aanvallen. Het enige wat ik kon doen was lachen en hem filmen. Toen we de richting van de gieren op gingen die op de grond zatten, vlogen ze allemaal weg. Even verder vonden we een totaal opgevreten impala. Het enige was over was, waren de botten, het hoofd en de huid op de ledematen. We hadden het via de walkie talkie doorgegeven, en besloten daarna om ons rondje af te maken. Onderweg naar Waterpoint 3 zagen we zelfs nog de giraffen. Daarna zijn we teruggegaan. 's Avonds kon ik niet uit, omdat iemand anders als de quad had gereserveerd.

Donderdag hebben we 's middags een wandeling gemaakt door het rivierbed dichtbij het kamp. Lenny heeft drie dozen die hij ergens op het gebied begraven met een boodschap erin. De opdracht voor de andere studenten is om deze te zoeken met behulp van een GPS om je vaardigheden te verbeteren. De laatste doos hebben we dus in het rivierbed begraven. Onderweg gingen we langs Waterpoint 1 en hebben we nog foto’s gemaakt dat we aan het 'drinken’ waren als dieren. Ik weet uiteindelijk niet of de camera van Waterpoint 1 foto’s van ons heeft gemaakt, maar Malu had gelukkig ook met haar camera de foto’s gemaakt. Het zag er wel cool uit. Ook heb ik weer een enorme blunder gemaakt: toen we een zelf-ontspanner foto gingen maken, rende ik keihard naar de boom nadat ik op het knopje had gedrukt. Ik sprong ik op de boomstam om te gaan zitten (de rest zat al in de boom), maar hierbij sprong ik te ver naar achter en viel zo achterover op de grond. Oeps… haha! Jammer genoeg zie je me niet op de foto; de stam was te dik en het zand te hoog om mij te kunnen zien. Voor niks pijn gehad dus. Je ziet de rest alleen lachend omlaag kijken. Mja, ík weet tenminste waarom ze lachen! Bij onze bestemming in het rivierbed heb ik eindelijk ook de hyena hol gevonden die ik nog nooit had gezien. Overal lagen botten (waarvan ik er één heb meegenomen), maar het was wel een oud hol.
's Avonds hadden we nog een lekkere braai, onze eerste braai bij de Farmhouse bij de Franse studenten, wat ook heel gezellig was.

Vrijdag ben ik 's ochtends met Jackie uit geweest. We konden de buffels niet vinden, want ze zaten ergens diep in de bush, waar we met de quad niet konden komen. We hebben toen maar quad-foto’s en filmpjes van elkaar gemaakt. Ook ben ik eindelijk in de wateropslag geweest bij Waterpoint 2 (die helemaal leeg is), want dat had ik nog niet gedaan. Het erin en -uit komen was nogal lastig en daarmee hebben we ook nog heel veel gelachen, maar toch nog gelukt!
Aan het eind van de middag ging Charlotte mee, omdat ze een kudu met een half-wit gezicht moet zoeken. We gingen dus alle waterpoints af. Bij Waterpoint 2 in de buurt, langs de weg, zagen we toevallig de buffels! EINDELIJK! Ik heb ze toen een half uur geobserveerd, maar het enige wat ze deden was liggen en hun voedsel herkauwen. Onderweg naar Waterpoint 3 zagen we de giraffen. Op de terugweg zijn we langs de oost-fence gereden, omdat ik daar ook wel eens kudu’s zag, maar deze keer waren ze er jammer genoeg niet. Onderweg naar de grote baobab boom keek ik naar leuke bomen om mijn 'Afrikaanse foto’ in te maken, maar ze waren allemaal te hoog of te moeilijk om in te klimmen.
Aan het eind van de middag zagen we onderweg naar Waterpoint 3 een jackal over de weg rennen, echt super cool! Bij Waterpoint 3 zelf zagen we de sables. De sables blijven gewoon rustig staan (net als in Kruger), wat bij de andere dieren in het gebied niet is. Die zijn nog bang, omdat MOYO eerst een 'hunting farm’ was, en zijn dus gevreesd om neergeschoten te worden. Deze twee sables hebben we nieuw en zijn compleet gewend aan auto’s en mensen. Maar goed, het werd al donker en ik wist dat er een grote kans bestond dat we de kudu in het rivierbed zouden vinden. We zijn dus nog snel het rivierbed in gereden (of gecrossed) en ik had gelijk: we zijn drie kudu tegengekomen. En nog beter: de kudu met het half-witte gezicht!
's Avonds hadden we een feestje bij de Fransen. Ik begon al vroeg te drinken en toen we drankspelletjes gingen doen en ik de hele tijd van iedereen moest drinken, goot het er een beetje snel in. Het was echt een super gezellig feestje; iedereen was dronken, iedereen moest steeds over alles lachen, heerlijk! Voor mij was het de volgende dag een stuk minder. Het eind kan ik me niet herinneren (thank god!), maar wát ik herinner, was echt geweldig!

De hele dag (zaterdag) kon ik niet echt veel doen.. Ik heb nog een goed gesprek met Ian gehad over mijn project en besloot ook maar niet meer de buffels te observeren, want dat had toch niet zoveel zin.. Omdat ik de quad had gereserveerd voor de eind van de middag, besloot ik om Charlotte weer mee te nemen om de kudu te zoeken. Bij Waterpoint 3 zagen we wéér de sables om dezelfde plaats rond dezelfde tijd. We besloten om weer in dezelfde rivierbed te rijden. En ja, we zagen weer twee kudu's! Niet die met het half-witte gezicht, maar het is nog steeds goed voor haar project. Charlotte heeft me hier ook gefilmd terwijl ik met de quad aan het crossen ben. Met al dat zand kan je gave bochten maken en twisten. We roken opeens ook echt een enorme stank. We dachten dat er misschien ergens een kill was, dus we gingen zoeken maar konden niets vinden. Op de terugweg zijn we via een andere rivierbed gereden, die bij ons kamp uitmondt. Het was toen al echt bijna donker, en het gaf een griezelig affect. Dat we over grote stenen heen moesten rijden, was ook niet echt een goed idee (we waren bang dat we de quad zouden kapot maken), maar uiteindelijk zijn we heelhuids teruggekomen. Die avond was het volle maan, dus de maan was enorm en fel toen hij opkwam. Ik wil al heel lang in de hide-out bij Waterpoint 3 's nachts zitten om te kijken welke dieren komen drinken, dus ik wou dat nu doen omdat je verder kunt zien met volle maan.
Ik moest dus opschieten omdat Ian mij en Thomas (die besloot om mee te gaan) ons om 18.30 kwam ophalen, en ik was pas om 18.00 terug. Uiteindelijk was ik vijf minuten te laat en toen was Ian teruggereden. Ik ben samen met Thomas naar hem toe gegaan en hij was heel boos dat we 'te laat’ waren. Ik had uitgelegd dat Willie zelf altijd te laat is en we altijd een uur op haar moeten wachten, dus dat we nooit weten hoe laat we precies klaar moeten staan. Hij begreep dat en opeens was hij weer heel aardig. Hij zei dat we gewoon de quad konden pakken (van Willie mogen we dat nooit doen s’nachts). Toen hij niet meer boos was en vroeg of hij ons toch nog moest brengen, zeiden we dat we wel met de quad zouden gaan (s’ nachts rijden met de quad is echt vet!).
Met vijf-lagen kleding aan en een slaapzak zijn we rond 19.00 eerst via Waterpoint 1 en 2 gereden en uiteindelijk naar 3 voor de hide-out. Het eerste anderhalf uur zagen we niks. Daarna zagen we de oryx, twee duikers en de sables. Van 23.00 tot 06.30 hebben we daarna niks meer gezien. Ik dacht een keer dat ik een hyena zag, maar het kon ook een duiker zijn. Het was te donker om het goed te kunnen zien. Thomas sliep al na een uur en ik bleef wakker tot 01.30. Ondertussen zag ik nog een vallende ster en heb een wens gedaan. Toen ik uiteindelijk zó moe was, dat ik dacht dat ik een neushoorn in een boom zag zitten, besloot ik ook maar te slapen. Elk uur werd ik wel wakker om even de omgeving te checken, maar er was niks. We hebben de prachtige zonsopgang gekeken en zagen daarna de impala - en tot ons geluk - ook de nyala! We hebben maar één nyala bull, dus die zie je maar zelden! Om 08.00 zijn we teruggegaan. De laatste twee uur voordat de zon op kwam was het heel koud.. Maar ondanks dat ben ik heel blij dat ik ben gegaan! Ik had het niet willen missen!
Ik kon eenmaal thuis niet meer verder slapen, dus heb eerst even gelezen. Een uur voordat we pannenkoeken gingen eten viel ik in slaap. Na de pannenkoeken heb ik weer tot 15.00 geslapen. Een lekker lui dagje gehad dus.

Maandag, dinsdag en woensdag heb ik vooral aan mijn project gewerkt. Dinsdag was de laatste keer in Alldays. Ik heb vooral eten voor in de busreis gehaald en had weer de heerlijke Delicious filet burger besteld. Woensdagochtend heb ik met Noortje onze laatste wandeling gemaakt rond 07.00 met de hoop om een jackal te zien. Helaas geen jackal, maar verrassend genoeg voor de rest echt ALLES! Op onze eerste dag zagen we bij de game drive bijna alle dieren, en nu weer. En zelfs te voet dit keer terwijl we luid aan het praten waren, alsof de dieren ons gedag wouden zeggen! Echt speciaal en heel leuk!
’s Middags heeft Noortje me geholpen met mijn Afrikaanse foto. Elke student maakt een (oud) Afrikaanse foto die aan het plafon wordt gehangen. Een soort Hall of Fame. Ik wachtte natuurlijk weer op het laatste moment.. Want ja, ik had ook echt geen idee wat te doen! Ik wou wel iets speciaals. Daarom wou ik een hele tekening op mijn gezicht en op internet vond ik foto’s van Afrikaanse vrouwen die een pot omhoog houden. Aangezien iedereen spullen op hun hoofd vervoeren, leek me dat een leuk idee. Noortje had een hele creatie op mijn gezicht, handen en arm gemaakt met behulp van internet-plaatjes en eigen ingeving, en uiteindelijk was het resultaat heel vet met wat sieraden en een hoofddoek erbij! Ik was zelf erg verbaasd over de foto’s! Ik vond sommige best wel mooi… En dat is voor de eerste keer. Onderaan de foto heb ik geschreven: 'Peanut butter is always the answer. Never forget to smile! xx Britt’. De mensen daar begrijpen waarom. In Zuid-Afrika had ik echt een pindakaas verslaving.. De laatste week had ik er wel een beetje genoeg van, maar ik was echt het pindakaas meisje. Ook noemen ze mijn glimlach 'the Britt-smile’, omdat het (blijkbaar) altijd dezelfde glimlach is, en ik voor een foto altijd die glimlach doe. Al val ik van een rots en iemand maakt een foto, ik blijf in de camera lachen. Tja, niemand wilt lelijk op de foto toch? ;) Ik heb nog van alles foto’s gemaakt en uiteindelijk toch nog mijn tas ingepakt. Wat een gedoe is dat altijd! Maar gelukkig paste alles! Mijn eland-huid heb ik ook gekregen, dus ik heb nu officieel een stukje vacht die niet uit een fabriek komt, maar zelf eraf is gesneden: zoals het moet.
's Avonds hadden we ons afscheidsfeestje. Omdat ik mijn project nog niet af had, nog dingen op de MOYO harddrive moest zetten en onze Afrikaanse foto destijds nog geprint moest worden (Willie was nog niet terug van een vergadering), raakte ik erg gestrest. Uiteindelijk besloot ik om met mijn project te kappen en van het feest te genieten. Mijn sosati’s waren onderhand al koud en ik had bijna de hele braai gemist. Gelukkig ging het feest verder in het Farmhouse en heb ik ontzettend genoten! Ik heb bijna heel het feest gefilmd, wat ik de laatste week sowieso veel heb gedaan, en ontzettend veel gelachen! Het was echt heel leuk! De nieuwe Franse student liet ook een heel leuk drankspel zien. Het was een soort race maar dan met kaarten, echt heel grappig!

Donderdag 17-07-2014 ging om 04.30 de wekker. Een lange reis stond voor de boeg. Toen ik na een autoreis van 2,5 uur, een busreis van 7 uur en nog een treinreis van een half uur eindelijk op het goede station stond dichtbij mijn hostel kon ik mijn papiertje niet meer vinden met het nummer van het hostel om mij op te halen. Iedereen die ik tegenkwam zei dat ik beter opgehaald kon worden in plaats van een taxi te nemen (het is en blijft Johannesburg). Ik had een nieuw Z-A-simkaart, en alleen het nummer van Ian stond erin. Beschaamd belde ik hem om het nummer van mijn hostel. Uiteindelijk ben ik dus toch opgehaald door mijn hostel.

Vrijdag 18-0-2014 heb ik een uur letterlijk naar het vliegveld gerend, omdat ik me in de afstand naar het vliegveld had vergist. Een student van MOYO zei dat het een kwartier was lopen, maar volgens mij bedoelde ze een kwartier lopen naar het treinstation, waarvan het nog maar 3 minuten naar het vliegveld rijden was. Ik was dus de verkeerde kant op gelopen.. Op het laatst kon ik gratis met een taxi meerijden omdat hij toch die kant op moest, chillllllll, dacht ik! Wat ik op het vliegveld deed? MIJN FAMILIE OPHALEN! Gelukkig waren ze te laat geland en was ik op tijd!

Het voelde heel raar om ze weer te zien. Na 5 minuten had ik het idee dat ik ze de dag ervoor de laatste keer had gezien. Ik weet zeker dat dit een topvakantie gaat worden en ik heb er heel veel zin in! Floor voelt zich nog niet zo veilig, maar dat komt nog wel! Wacht maar totdat ze de prachtige natuur en aardige mensen hier heeft gezien!

Zuid-Afrika, je bent nog niet van me af :) Ik ga nog lekker 2 weken van je genieten!

XX