Overwhaleming *wink wink* wildlife spottings

Hola!

De afgelopen twee weken heb ik geluk gehad wat wildlife spotting betreft! De eerste woensdag moest ik nog iets afmaken voor mijn onderzoek op de hoogste trail die we hebben: Montana (Spaans voor berg). Aan de top werd ik niet bepaald verwelkomd door de capuchin monkeys. Ze probeerde me aan te vallen door aan takken te schudden zodat de grotere, dikke takken naar beneden vielen en door met de kleine te gooien. Eén keer deed ik net op tijd een stap opzij toen een grote, zware tak naast me naar beneden viel, oef! Ook probeerde ze planten op bomen die water vasthouden om te gieten, zodat het water op me viel. Echt bizar eigenlijk dat ik zo ben aangevallen. Of komt daar het woord 'apen-streken' vandaan? Ondanks dit probeerde ik foto’s en filmpjes te maken, maar ben uiteindelijk maar doorgelopen omdat de mist het onmogelijk maakte om goeie foto’s te krijgen.
Donderdag moest ik weer terug omdat ik mijn data verzameling niet kon afmaken door heftige regenval. Toen ik klaar was, rende ik voorzichting terug naar beneden (de weg duurt anders altijd zo lang). Toen ik bijna de trail naar beneden had gerend, lag er ineens een enorme, dikke, lange, zwarte slang midden op de weg. En juist vandaag had ik niet mijn camera mee, zo balen! Ik weet dat de jongens altijd de slangen willen determineren, dus ik wou hem vangen maar hij was zó groot! Ik had een grote zak mee, dus wou proberen om hem daar in te krijgen maar hell no dat ik hem bij zijn staart ging pakken. Wie weet draait hij zich om en bijt me.. Ik wist tevens ook niet of hij giftig zou zijn - al leek het me sterk van niet, we hebben maar twee giftige slangen hier en dat was niet deze, althans dat dacht ik - dus ik hoopte stiekem dat hij zelf in de zak zou kruipen. Helaas kroop hij weg toen ik dichterbij kwam en ik durfde hem niet op hem op te pakken. Ohh, zo balen dat ik mijn camera niet mee had!

Vrijdagavond hebben we weer bij het restaurant gekregen en daarna hebben we heel wat alcohol benuttigd thuis (wie had dat gedacht?). We begonnen met kaarten en daarna kwam de manager met een heel grappig spel waarbij je een beker moest zien te pakken achter een lijn, terwijl je geen stap verder mag zetten dan de lijn zelf. Elke ronde werd de beker steeds verder van de lijn gezet. Je zat in een team van twee, dus een persoon probeert de beker te pakken, terwijl de ander hem vasthoudt. Je hebt drie kansen per ronde, anders lig je eruit. Het was zó grappig! Iedereen viel een paar keer op de grond, wat echt hilarisch was. En het is écht moeilijk! (Om kwam dat door de alcohol..? hihi) Ik moest met Tizian (Nederlander samen met een Duitser, wie had dat gedacht? Nee grapje) en helaas hebben we niet gewonnen, maar we hebben het aardig goed gedaan!
De volgende dag gingen we al vroeg met zijn alle een dagje naar San Isidro. Er was blijkbaar iets van een festival gaande, dus we hebben even in het park gezeten om alles een beetje te bekijken. Daarna hebben we even gewinkeld in goedkope outlets, maar de kleren waren echt heel lelijk (geen wonder dat niemand ze in Amerika wou hebben) dus ik heb verder niks gehaald. Iemand zag dat het bier goedkoop was in een cafe/restaurant tegenover de winkels dus we hebben daar nog geluncht voordat we onze boodschappen deden en weer de bus terug namen. In de supermarkt mocht ik nog wijn proeven (jeeeej) , maar ben er als skeere Nederlander toch maar vandoor gegaan met de goedkope wijn. Nouja, goedkoop.. De goedkoopste is bijna zes dollar. Ja, Costa Rica is echt heel duur. Een pot pindakaas en een fles wijn kosten even veel. ZES DOLLAR! Maar oké, geld is maar bijzaak heb ik al gezegd, toch?

Afgelopen vrijdag ben ik met de 'Frog Busters' (zo noemen de jongens die kikkers bestuderen zichzelf) meegegaan om kikkers te zoeken. Ik ben hiervoor op een trail geweest waar ik nog nooit eerder ben geweest, dus dat was heel leuk. Deze trail is wat moeilijk begaanbaar (ook niet open voor toeristen) en gaat ook meer de jungle in richting een waterval, dus het is zeker een hele mooie omgeving! Hierna gingen we naar een andere trail en daar zagen we onze eerste groene slangensoort! Het zat in de zon te chillen op een plant en zodra hij ons zag aankomen, probeerde het weg te komen waardoor wij hem konden zien. De jongens probeerde hem te pakken (zonder na te denken of het een giftige slang is, dat is nu eenmaal hun reflex), maar helaas was hij al weg. Ik heb hem gelukkig goed kunnen zien en het was echt een hele mooie slang! Door de hoogte en mistig-/vochtigheid komen hier niet veel slangen voor, dus elke ontdekte slang is bijzonder!

Hierna maakte Neza en ik ons weer klaar voor een weekendje strand! Dit keer wou ik een walvissafari doen in het beroemde dorpje Uvita naast Dominical, het stranddorp waar we de vorige keer waren. Uvita staat bekend om een stuk strand die zodra het eb is op een walvisstaart lijkt, de 'Whale Tail' genaamd. Ook ligt hier het welbekende Marino Ballena National Park (inclusief de Whale Tail) die een groot deel van de kust en oceaan beschermd, onder andere omdat dit een broedplaats is van de bultrug walvis. Het is walvisseizoen van september tot eind oktober, dus ik zou nog net op tijd zijn om deze wonderlijke dieren te aanschouwen. Tevens heb ik nog nooit walvissen gezien, dus ik had nu het gevoel dat ik het nu gewoon moest doen, ondanks de hoge prijzen. We verbleven wel in Dominical, omdat we het hostel de vorige keer geweldig vonden en het goedkoper was dan hostels in Uvita. Zaterdagochtend, na me twee uur verslapen te hebben waardoor ik de eerste safari al had gemist ('heb ik weer'), heb ik in Dominical gelukkig nog een bedrijf kunnen vinden die én voor 35 euro goedkoper een walvissafari aanbood dan andere bedrijven én nog een tour gaf begin middag. Fjoe, gelukkig! We wouden namelijk de volgende dag vroeg de bus weer terug naar Cloudbridge nemen.
Eenmaal in Uvita was de prijs vijf dollar duurder dan afgesproken en doordat de man met een slecht smoesje kwam over dat 'de vijf dollar voor belasting was', voelde ik me opgelicht. Ik eisde geld terug, maar die man bleef met smoesjes aankomen dus ik dacht uiteindelijk maar van 'laat maar'. We moesten een half uur wachten op de boot, dus we besloten om het nationaal park in te gaan om op het strand te wachten. En wow, het was echt een prachtig strand! Overal palmbomen, een klein beetje jungle, een schoon uitgestrekt zandig strand en een warme zee: perfectie.
Toen we onze gidsen ontmoette had ik weer een beter gevoel: ze waren heel aardig, spraken goed Engels en gaven ons waar voor ons geld met de informatie die ze ons steeds vertelde. Meer dan twee uur vaarde we door het nationaal park op zoek naar walvissen, maar nergens was iets te bekennen. Zelfs nadat een vissersboot ons de weg had gewezen naar een walvis die ze eerder hadden gezien, konden we ook niks vinden. De gidsen zagen onze teleurstellende gezichten en gaven toe dat ze bang waren dat we geen walvis zouden zien. Die ochtend hadden ze er wel een gezien, dus ik baalde natuurlijk dat ik me had verslapen. Toen we terug vaarde gebeurde gelukkig het geen waar we al die tijd op hadden gewacht: WALVISSEN! Het was een moeder bultrug walvis met haar kalf van ongeveer vier dagen oud. We hebben ze niet uit het water zien springen, maar ik was al lang blij dat we ze hebben gezien. We konden ook heel dichtbij komen een paar keer. Elke drie tot vijf minuten kwamen ze boven zodat de kalf adem kon halen, waardoor we ze steeds van dichtbij konden volgen. Echt geweldig! Mijn camera was afgelopen week stukgegaan, maar ik heb alles in mijn geheugen gefilmd. Die twee uur zonder walvissen waren echt een hel, omdat ik van het ergste uitging. Ik kan het gevoel dan ook niet beschrijven toen we er een zagen. Gelukkig? Ja, meer dan dat zelfs. Het was zo bijzonder! Ik kan niet geloven dat mensen er nog steeds op jagen. Het zijn werkelijk een van de meest bijzondere en prachtige dieren op aarde. Op de terugweg had ik ook nog Atlantische vlekdolfijnen gespot, terwijl de gids er zo voorbij vaarde, dus dat was zeker de kers op de taart! In totaal zijn we zo'n vier uur weggeweest. Ik waardeerde het heel erg dat de gidsen bleven zoeken totdat we er een hadden gevonden, want anders was dat echt balen geweest. Ondertussen was ik heerlijk op mijn wangen verbrand (ik had dat stukje overgeslagen, whoops) zodat ik op een verbrande Batman lijk.
Hierna was ik nog terug gegaan naar het bedrijf om het betaalde overschot terug te vragen, maar ze vertelde me dat er duidelijk een miscommunicatie is geweest met het bedrijf waar we via hadden geboekt en het walvissafari-bedrijf. Ze konden het zo snel niet oplossen dus ze boden aan om ons een lift terug te geven naar Dominical om het zo op te lossen. Aangezien we de bus al hadden gemist, vond ik het een goede oplossing.

In het hostel hebben we zowel vrijdag als zaterdag veel leuke mensen ontmoet en we hebben met zijn alle ook nog een lange tijd buiten gezeten en gezellig gepraat. We hadden van te voren een fles vodka gehaald, dus we hadden geen behoefte om naar een bar te gaan. We hadden ons eigen soort bar gemaakt in het hostel.
Zondagochtend hadden we de bus gemist, omdat de bus eerder was aangekomen dan vermeld stond. We moesten de aansluiting halen, dus we besloten om maar te gaan liften, aangezien iemand ons eerder had verteld dat dat makkelijk gaat hier. Het viel vies tegen: het was zondag dus iedereen was in de kerk. Er waren maar weinig auto's en niemand wou ons mee nemen (zagen we er dan zo lelijk of gevaarlijk uit?) Nu snap ik pas hoe frustrerend het is. Uiteindelijk stopte een minibus service. Of het legaal is, weet ik niet, maar er is plek voor 11 personen en je betaald ietsje meer dan de normale bus. Ik was allang blij dat we verder konden, dus ik vond het niet erg om te betalen. Uiteindelijk waren we ruim op tijd voor de aansluiting, fjoe! Tijdens het wachten heb ik ook eindelijk ara's (!!) gezien! Meerdere mensen vertelde me dat je ze in deze omgeving kon zien, maar tot nu toe had ik geen succes. Ik hoorde ze van ver aankomen en was zo blij toen ik ze eindelijk zag vliegen! Prachtige beesten zijn dat en ik vond het zeker een must om te hier in het wild te zien.

Al met al: ik heb geweldige (of moet ik zeggen 'gewhaledige' (oh, wat ben ik toch grappig)) dieren de afgelopen twee weken gezien. De volgende op mijn lijstje zijn de toekan en de luiaard.
Ik kan niet wachten totdat ik meer zie van dit prachtige land! Ik geniet zó erg van de natuur hier. Of ik nou op een berg sta met een prachtig groen uitzicht over andere bergen, midden in de jungle of op een strand: het is allemaal perfect. Misschien bestaat perfectie dan toch? Ik ga er in ieder geval naar op zoek!

Stay tuned voor een nieuwe reisverslag van "Brittje aan de andere kant van de wereld: op zoek naar perfectie"!

Voor nu heel veel natte kusjes, want het regent hier jammer genoeg nog steeds veel. Ciao!xx