VAMOS A LA PLAYA!

Als een verbrande kreeft schrijf ik nu dit reisverslag:

Afgelopen weekend ben ik dan eindelijk ook naar het strand geweest! Neza en ik wouden eerst naar Uvita gaan, omdat we hadden gehoord dat het strand daar mooier was, maar aangezien de hostels in Dominical zo’n tien dollar goedkoper waren én het strand voor het hostel lag, besloten we toch maar om naar Dominical te gaan. We pakte de bus om 13.00 vanuit San Gerardo en kwamen rond 17.00 uur aan in Dominical. De overstap naar een andere busstation in San Isidro was nog wel even een gedoe. Ik hield een vrouw aan om te vragen waar het is, maar doordat ze een heel verhaal in het Spaans ging vertellen en we echt geen idee hadden wat ze bedoelde terwijl ik heel overtuigend ’si’ zei en 'oke’ knikte alsof ik het wél verstond (anders is het ook zo zielig vind ik..) kwamen we niet heel verder. Uiteindelijk vroeg ze iets en ik reageerde nog steeds subtiel verder met 'oke’ en eindigde met 'gracias’ om toch dankbaar over te komen, terwijl ik daarmee flink door de mand viel. Aangezien ze door had dat we niks hadden verstaan en ik beleefd probeerde weg te komen, bood ze ons aan om ons zelf daar te brengen, wat echt super lief was!
Eenmaal aangekomen bij het busstation bedankte ik haar met een zeer gemeende 'muchas gracias’, want het was toch een stukje lopen. Eenmaal aangekomen in Dominical zijn we naar het beste beoordeelde hostel geweest genaamd Cool Vibes, waar ook echt een cool vibe in de lucht hing. Het was het schoonste hostel dat ik tot nu toe heb gezien en er was een grote gemeenschappelijke ruimte en keuken waar iedereen met elkaar aan het chillen was. Het viel me al meteen op dat dit een echte surfers plek was. De golven waren enorm en overal zie je mensen met surfboards. De backpackers bij het hostel waren allemaal heel gespierd en dat komt echt niet doordat ze op hun gebruinde reet liggen de hele dag. Stiekem was ik wel jaloers, omdat me het surf leven heel chill lijkt. Toch duurt het wel een tijdje voordat je het onder de knie hebt en mijn eerdere surfles in Zuid-Afrika was al geen succes dus voor die prijs zou ik ook niet snel opnieuw een les willen nemen.

Nadat we in onze kamer waren gesetteld, besloten we om een paar bier te kopen in de supermarkt om die vervolgens heerlijk te benuttigen op het strand. Het was onderhand al donker en op het begin vonden we het een beetje eng, maar nadat onze ogen aan het donker gewend waren, zaten we heerlijk te genieten van ons bier onder het genot van zeegeluiden, inkomende golven en het zachte zand tussen onze tenen. Hier hadden we echt naar uitgekeken. Bier smaakte naar meer bier dus toen de blikjes leeg waren, besloten we om naar een bar te gaan. Met een nieuw flesje in onze hand was ook dit uitzicht niet verkeerd; een gespierde barman zonder shirt. Het was niet zo druk dus we hebben een hele tijd met de barmannen gezellig gepraat. Aangezien de bar binnenkort ging sluiten, nodigde ze ons uit om met hen mee te gaan naar een andere bar die tot laat open was en ja, je zegt natuurlijk geen nee tegen een wasbordje en kans op meer bier. Maar eerst moesten we echt iets gaan eten, want al dat bier op een lege maag kikte aardig in. We besloten om samen nacho’s te delen en oh. my. god., ze waren zooooo lekker! Of het komt door de lege maag of het bier, ik weet het niet, maar het bord was duidelijk te klein. Hierna gingen we op zoektocht naar de Rum Bar, waar iedereen blijkbaar heen gaat als de andere barren al dichtgaan. De naam klonk in ieder geval al goed. Eenmaal aangekomen bleek dat we zowat de enige bleekscheten waren (onder andere omdat we nog niet in de zon hadden kunnen liggen) en dat er vooral veel Tico’s (Costa Ricanen) waren. Iemand vertelde me al dat Tico’s echte gentleman’s waren en dat bleek maar weer toen we de barman vonden en de mannen naast hem meteen hun barkruk aan ons afstonden. Ook werd er meteen bier voor ons besteld en ze weigerde dat we betaalde. En dit was echt niet op een ik-wil-iets-van-je-manier maar oprecht een aardig gebaar. Ik heb vooral met de barman gepraat (die nog steeds shirtless was, I'm not complaining) en Neza was uiteindelijk een beetje te dronken waardoor ze heel stil werd, waardoor een andere jongen die naast ons zat haar aanbood om mee te eten van zijn schaal seafood die hij had besteld. Ik heb zo hard om haar moeten lachen, omdat ze in een soort eet-trance zat. Ondertussen zag ik in de bar een voetbaltafel staan en nadat ik opschepte dat ik daar heel goed in was, stelde de barman (ik weet zijn naam niet meer, maar het klonk heel Spaans dus ik kon het niet onthouden) voor om het te spelen. En pfoe, I was killing it! Hij was zo verbaasd toen ik steeds maar scoorde (blijkbaar word je beter met een paar biertjes in je maag?) en ik stiekem ook wel. Al moet ik toegeven dat ik paar keer scoorde door de hendels te draaien om echte kracht te geven (hihi), maar dan nog. Aangezien we normaal in Cloudbridge al tussen 20.00 en 21.00 naar bed gaan, waren we om 23.00 echt moe, dus toen besloten we terug naar ons hostel te gaan. Ik heb echt heerlijk genoten van die avond. Het was zó fijn om weer in een bar te zitten en nieuwe mensen te ontmoeten. Het was ook echt heel gezellig. Het was zo raar om in een kort broekje en zonder deken te slapen in extreme hitte nadat ik in Cloudbridge gewend ben om drie dekens (!), een lange pyamabroek en sokken te gebruiken.

Met een kleine hoofdpijn (vast door de hitte *wink*) stond ik de volgende dag op en ik kon niet wachten om op het strand te gaan liggen. Neza kreeg de nacht ervoor zelfs nog aangeboden om een gratis surfles te krijgen, maar uiteindelijk durfde ze toch nog niet nadat we hem op de afgesproken tijd hadden opgezocht. Ik durfde maar niet te vragen of ik in haar plaats mocht, aangezien hij een surfleraar is en ik aan zijn gezicht kon zien dat hij helemaal geen gratis les wou geven. Het was echter heerlijk om op het strand te liggen. Ik heb wel 20 keer gezegd dat ik me zo blij voelde en dit echt even nodig had. Het water was ook een perfecte temperatuur en de stroming viel uiteindelijk erg mee, dus je kon er naast surfen ook goed in zwemmen. Na wat heerlijke zonne-uurtjes zijn we langs wat winkeltjes en souvenirshops gegaan, omdat ik zelf nog steeds een kort broekje nodig had en we wat meer van het dorpje wouden zien. Helaas geen leuk broekje gevonden, maar wel een mooi kettinkje en wat ringen gekocht, waarvan ik dat laatste niet meer kan teurgvinden.. Sorry Floor, daar gaat je souveniertje. Hopelijk ligt het nog ergens in een vakje in mijn backpack. Hierna hebben we, wat een shock, nog wat uurtjes in de zon bruin, of moet ik zeggen rood, gebakken totdat het rond 16.00 begon te regenen. En zoals ik net al zei ben ik echt overal verbrand geraakt. Vooral heel mijn achterkant en door de volgende dag ook nog even in de zon te hebben gelegen ook de voorkant (hallelujah!, oftewel 'heb ik weer’). Om voor de regen te schuilen hebben we weer een drankje gedaan bij een bar, maar omdat we ons zo vies voelde al dat zand en zeezout, besloten we uiteindelijk toch om door de regen te lopen om te gaan douchen. Aangezien het hierna nog steeds regende hadden we niet echt zin om uiteten te gaan, maar aan de andere kant hadden we ook geen eten in het hostel dus volgde we onze hongerige buikjes toch door de regen naar een goedkope pizzeria. Aangezien de barren dichtbij al vroeg dichtgaan en we een lange tijd bij de pizzeria hebben gezeten (onze hongerige en knorrende buikjes moesten heel lang wachten), besloten we om wat bier te kopen in de supermarkt en die in het hostel met alle gespierde surfmensen op te drinken. Ook zo hebben we een hele gezellige avond gehad.

De volgende ochtend hebben we nog een paar uur op het strand kunnen liggen voordat we om 12.30 de bus moesten nemen. Zelfs na het uitchecken om 11.00 konden we het niet laten om toch nog eventjes de laatste uurtjes zon te pakken. Onze backpacks diende tevens voor een goed kussen. Nadat ik nog terug ben gegaan naar het hostel omdat ik mijn souveniertjes niet kon vinden en omdat er nog bier daar in de koelkast lag, was het tijd om de bus terug te nemen. Een aardige Amerikaanse backpacker reisde ook deels mee, dus daar heb ik nog leuk mee gepraat. Hij vertelde dat er hele mooie watervallen in de buurt zijn, dus daar wil ik sowieso nog voor terug.

In San Isidro moesten we ongeveer vier uur wachten voor de volgende bus naar ons dorp. Ik had gedacht dat we dan leuk konden shoppen, maar dat had ik dus even flink verkeerd gedacht aangezien hier bijna alle winkels op zondag dicht zijn.. Slim slim.. Gelukkig heb ik in een winkel nog wel een kort broekje kunnen scoren, maar helaas niet voor de prijs van twee dollars waar ik op had gehoopt.
Nadat we onze boodschappen voor de week erop hadden gedaan en nog wat hadden geluncht, moesten we nog steeds twee uur wachten. Het schoot niet echt op dus. Uiteindelijk stelde ik voor om maar naar mensen te gaan kijken op het plein, wat altijd een leuke bezigheid was. Daar sprak een Canadees mij aan, omdat hij zag dat ik uit Nederland kwam (hoe dan?) Ik heb een heel gesprek met hem gehad over dat hij al jarenlang zes maanden van het jaar een baan probeert te vinden in Costa Rica terwijl hij de andere zes maanden in Canada werkt, maar hij als blanke maar niet wordt aangenomen en dat hij zijn kinderen niet kan zien (van een jonge vrouw die met hem trouwde voor het geld) en dat hij nu naar Panama wilt verhuizen omdat Costa Rica te duur wordt/is (helemaal mee eens). Kortom, beetje een raar gesprek maar wel goed tijdverdrijf en als Canadees was hij natuurlijk heel aardig. En hij zou geen aardige Canadees zijn als hij me geen tips had gegeven over hoe ik hier veilig over straat moet en dat ik geen snoepjes of iets dergelijke moet aannemen omdat mensen je hier proberen te druggen om vervolgens alles van je te stelen. Gelukkig heb ik vanaf jongs af aan geleerd dat je geen snoep van vreemde mensen moet aannemen, dus dat moet wel goed komen. En ooit hier, misschien morgen of misschien volgende maand, zal iets van me gestolen worden, zei hij. Dat gebeurt volgens hem sowieso. Dus dat is alvast een fijn vooruitzicht. Na nog een uur te hebben gewacht op het busstation (en heel goed op mijn spullen te hebben gelet) konden we eindelijk de laatste bus in. Maar dat was nog niet alles: we moesten met onze inmiddels zware backpack door de boodschappen een uur de berg op lopen. In de supermarkt had ik Neza nog gewaarschuwd dat ze niet teveel spullen moest kopen, omdat ze maar eten in het mandje bleef gooien, omdat ze de laatste keer ook al de berg niet opkwam met haar spullen en dit keer hebben we niet twee mannen mee die sommige spullen voor haar kunnen dragen. 'BUT I NEED FOOD', riep ze twee keer. En ja, buiten de supermarkt zei ze al meteen dat ze teveel had gekocht. Zucht, soms zou het zoveel makkelijker zijn als mensen naar je luisteren. Inmiddels regende het ook al hard toen we uit de bus kwamen en ik vond het al niet heel slim dat ze haar slippers droeg in plaats van haar schoenen, maar daar had ik maar niks over gezegd. Volgens mij had ze dit allemaal te veel onderschat. Ik weigerde ook eerst om wat spullen van haar over te nemen, omdat ik haar al een paar keer had gewaarschuwd, ook over dat we in het donker terug moesten en het waarschijnlijk zou regenen. Mijn tas was immers ook niet bepaald licht.. Maar toen ik om de 30 meter op haar moest wachten (ik ging echt als een speer die berg op, dus daardoor kon ik echt verbetering in mijn conditie zien, aangezien ik de eerste keer amper vooruit kwam) vroeg ik toch maar of ik dingen voor haar kon overnemen, want ik vond het toch wel zielig. Al met al hebben we het binnen een uur omhoog gered, dus dat viel eigenlijk nog heel erg mee!

En dan begint het 'normale' leven weer.. Ik ga zeker vaker terug naar het strand!

Adiosss!