Dominical #3

Ja, ik geef het toe, ik ben strand verslaafd, maar een weekendje strand tijdens het regenseizoen in de bergen (dat betekent meer regen) is oh zo welkom. Dit keer gingen we met een grotere groep naar Dominical, bestaande uit Barney, Kristin, Oscar, Sam, Sarah en ik. Dit keer besloten we om de vroege bus te pakken op vrijdag, zodat we nog die hele middag en avond in Dominical extra hadden. Stiekem hoopte we dat we de hele middag lekker op het strand konden bakken, maar helaas regende het een beetje en was het bewolkt toen we aankwamen. Een beetje balen, maar dat mocht de pret niet onderdrukken. Sarah en ik waren van plan om zaterdagochtend naar de Nauyaca Watervallen te hiken, maar aangezien we vrijdag niet op het strand konden zonnen, wou Sarah liever die zaterdag gebruik maken om zoveel mogelijk vitamine D op te nemen. Ik daarentegen was nog steeds van plan om te gaan, omdat ik meer wou zien van de omgeving van Costa Rica en het scheen hele mooie watervallen te zijn.

Aangezien het niet echt zon-weer was, besloten we om met onze drankjes en muziek op het strand te chillen. Ondanks dat de zon niet scheen, was het toch ultiem genieten. En zo hebben we vanaf 13.30 tot 17.00 gezeten.

Terwijl wij dames ons avondeten aan het bereiden waren, werd Barney door Good Luck Charlie, zo noemde de kerstman-look-alike zichzelf, aangesproken om ons over te halen om naar een restaurant te komen waar zijn vrouw en haar band optrad. Hij zou ons een lift geven (het was een kilometer van ons hostel) en ons weer thuis afzetten. Wij vonden het allemaal wel prima, de avond was nog jong en we konden altijd nog ergens anders heen. Om 19.00 werden we opgehaald en het restaurant was werkelijk prachtig met overal opgehangen lampjes. Eenmaal aangekomen merkte we ook dat we de jongste van het publiek waren, maar dat mocht de pret niet onderdrukken. De jongens bestelde pizza's en onder genot van een biertje hebben we extreem genoten van de live band. Ze waren echt heel goed! De prijzen waren best hoog van het restaurant dus na twee uur besloten we om naar de volgende bar te gaan. Eén probleem: Good Luck Charlie wou ons echt pas om 22.30 terugbrengen, omdat hij aanwezig moest blijven voor als er iets mis ging met het geluid.... BULLSHIT! Hij zat gewoon aan de bar met mensen te praten en wou ons hier houden zodat we meer drankjes bestelde. Ik kon hem dus ook niet overhalen. We besloten dus maar om die kilometer naast de weg terug te lopen. Onderweg kwam iemand met het geniale idee (NOT) om door de bosjes naar links te lopen om uiteindelijk op het strand uit te komen, zodat we via daar konden teruglopen. Ik was voor om naast de weg te blijven lopen, maar helaas had ik hier geen zeg in. Daar gingen we dus op onze slippers door prikkende bosjes totdat we uiteindelijk bij een prikkeldraad hekje aankwamen. Ik had geen zin om de weg terug te lopen dus ik kroop eronder om vervolgens 1 meter naar beneden te vallen, maar toen besloot iedereen om toch maar terug te lopen. Dus ik probeerde weer terug omhoog te komen, maar dat ging niet zo makkelijk. Oh ja, en alsof het niet erger kon, liet ik ook nog mijn slipper vallen toen ik eindelijk weer over het prikkeldraad was. Fijn, ik kon dus weer naar beneden. Met opengehaalde voeten en benen en een pest humeur liepen we uiteindelijk weer naast de weg. Gelukkig kon ik mijn boosheid snel weer opzij zetten toen we naar de volgende bar gingen. Dit was de bar waar ik de eerste keer ook ben geweest. Ook nu waren er weer veel Tico's. Ik zag een jongen alleen tafelvoetbal spelen, dus ik met mijn gebooste zelfvertrouwen (de vorige keer had ik dik van een Tico gewonnen) vroeg of ik mee kon spelen. Nou, na twee minuten was mijn zelfvertrouwen weer dik in de stront gezakt omdat ik met de Messi van het tafelvoetbal aan het spelen was. Al met al hebben we veel gelachen en heb ik toch nog een aantal kunnen scoren. Het was echt ene hele leuke avond uit en daar hadden we met zijn alle echt naar uitgekeken. We hadden allemaal een beetje te diep in het glaasje gekeken, dus we gingen naar bed, maar waar de rest de volgende ochtend lekker kon uitslapen, ging mijn lekker mooi 4,5 uur later om naar de watervallen te hiken.

Met nog een hoge alcohol percentage in mijn bloed werd ik wakker, wat een verrassing, maar het is me toch gelukt om uit bed te komen. Een kater zal ik het niet noemen, maar ik merkte aardig dat ik wat gedronken had de nacht ervoor, of een paar uur ervoor kan ik eigenlijk ook wel zeggen. Na wat koffie achterover te hebben geslagen, ging ik naast de weg staan om een lift naar het startpunt van de hike te proberen krijgen. De vorige keer was het hitchhiken niet echt een succes, maar gelukkig op deze zaterdagochtend (scheelt dat er niemand naar de kerk is) stopte de eerste de beste auto voor me. En wat een bizarre toeval/geluk: Pocahontas zat ook in de auto!! *shocked face* Oke oke, het was dan misschien niet de échte Pocahontas (dat was pas een schok geweest), maar het meisje had wel dezelfde naam en dat is toch wel een beetje awesome. De man die me een lift gaf was heel aardig en het waren een leuke korte 20 minuten voordat hij me afzetten bij de ingang van de hiketocht. Na een kaartje te hebben gekocht (fucking $8) moest ik eerst nog twee kilometer naar beneden lopen voordat ik eindelijk écht bij de ingang van de trail was. Twee kilometer naar beneden lopen is geen probleem, maar bij elke stap die je zet weet je dat je dit ook weer omhoog moet lopen en dat is best wel een beetje shit. Maar oke, vol goede moed en een onrustige maag (wie zegt dat beweging goed is op een brakke dag heeft het echt goed mis) begon ik aan de trail... En het was echt PRACHTIG! Ik liep een tijdje naast een hele mooie rivier die zo blauw was dat je kon zeggen dat je naar een tropisch eiland was geweest en mensen je zo zouden geloven. De omgeving was, zoals alles hier, groen en mooi. Bomen tot zover je in de horizon kunt zien. Zucht, wat houd ik toch van de natuur. Ik hoopte stiekem dat ik een toekan en luiaard zou tegenkomen, want die wou ik nog heel graag zien. Toen ik op een gegeven moment een waterpauze nam, zag ik in de verte een grote vogel in de boom zitten. Ik dacht, laat ik mijn verrekijker maar eens gebruiken, je weet maar nooit. EN HET WAS ER EEN. HET WAS EEN TOEKAN! JEEEEEEJ! Ik was zooo blij! Brak of niet, dit was het nu al waard!
De watervallen zelf was ook een enorme beloning na de moeizame hike door mijn onrustige maag. Het bestond uit twee delen: zowel een enorme waterval boven als een beneden. Ik heb er drie kwartier rondgekeken, gechillt en me even in het water verkoeld. De terugweg ging goed, tot het punt dat ik die twee kilometer omhoog moest klimmen. Na al zo'n acht kilometer gehiked te hebben in die warmte moet ik zeggen dat ik er toch tegenop zag. Het nadeel was dat mensen juist bij de waterval arriveerde toen ik net wegging, dus een kans op een lift had ik niet echt. Ik kon dus op een lift wachten of maar doorzetten en de overige drank-calorieën verbranden. Ik koos voor het laatste, maar het viel niet mee. Op een gegeven moment kwam er iemand op een klein scootertje aangereden en ik was zo hulpeloos dat ik maar lachend mijn duim om stak (you never know), waarop de jongen moest lachen terwijl ik 'sorry' in zijn gezicht zag. Helaas, ik liep dus maar verder omhoog. Uiteindelijk kwam er een auto aan (YES) die gelukkig wél voor me stopte. Het bleek de hippie man te zijn die ik toevallig eerder in de rivier had zien staan op de terug weg. Hij gaf me een korte lift tot de weg, maar daar was ik al heel blij mee. Eenmaal bij de weg stopte twee auto's toen ik mijn duimpje weer op stak (phew). Aan de andere kant was dat ook best wel awkward, want voor welke auto kies je? Toen ik bij de eerste auto aankwam, bleek dat ie de twee personen naast de weg kwam ophalen en dus niet voor mij was gestopt. De auto ervoor dacht dat ik voor de andere auto koos, dus die begon alweer weg te rijden. Zwaaiend en schreeuwend rende ik naar de andere auto en gelukkig stopte ze opnieuw. Er zaten drie jongens en een meisje in de auto die op weg naar een feestje op het strand in Dominical waren (handig). De eerste jongen die uitstapte begroette me al dronken, dus daar moest ik wel om grinniken. Ze boden me heel aardig een biertje aan, maar mijn onrustige maag en ik sloegen dat toch maar af. Ze waren heel aardig en ik heb veel gelachen in die korte 20 minuten. Ze vroegen of ik meeging, maar mijn lichaam zat zo onder het zout (a.k.a. zweet) dat ik echt neigde voor een douche. Als ik zin had in drank en drugs, dan moest ik maar vooral langskomen, zeiden ze. Hmm.. tempting. Eenmaal weer terug in Dominical kon ik niet geloven dat het pas 13.00/13.30 was. Ik was kapot, vies en vooral moe, maar die douche erna heeft me zeker goed gedaan.

In het hostel ontmoette ik nog een aardige Israëliër David met haar nog mooier (en langer) dan dat van mij. Een echte surferdude. Ik moet toch echt eens vragen hoe al die surfers met lang haar hun haar zo mooi houden.. Zou het aan de shampoo liggen? Het verbaasd me trouwens ook hoeveel Israëliërs ik hier al heb ontmoet. Ik kom ze echt overal tegen. Hele aardige mensen ook. Anyway, de zon was inmiddels weer weg wat later in de middag en na dezelfde souvenirtjes te hebben gekocht die ik de vorige keer was verloren (ik heb ze weer opnieuw gekocht Flora, maar misschien houd ik deze zelf hahah!), vond ik het niet zoveel aan om nog op het strand te liggen. Ik zag David naast mij verderop gitaar spelen, dus ik besloot om naast hem te gaan zitten om maar van de zee en de muziek te genieten. 's Avonds was ik te moe om nog uit te gaan en aangezien we de volgende dag om 06.00 weer moesten vertrekken, hebben we een gezellige avond gehad door binnen te blijven en met meerdere mensen van het hostel te kaarten. Ook moest ik de volgende dag nog 'productief' zijn terug op stage, omdat een plantenvrouw (zo noemde we haar) dit weekend langskwam die mij kon helpen met bomen identificeren (interessant, hè). De jongens waren wel uitgegaan naar de Halloween party. Blijkbaar heb ik een heel leuk techno feestje gemist (verdomme), maar eigenlijk maakt me dat ook niet zoveel uit, want ik was echt heel moe. Eigenlijk ook maar beter, omdat ik me vanaf de volgende dag tot woensdag ziek voelde. Het grappige was dat we mensen het hostel in zagen komen die van het feest afkwamen terwijl wij richting de bus vertrokken. De jongens hadden zich ook verslapen, nadat we ze hadden gewekt, dus ze hadden de bus gemist. Op de een of andere manier hebben ze even later toch nog een bus kunnen pakken (ik snap de bustijden hier echt niet meer), waardoor we elkaar snel weer in San Isidro tegenkwamen, wachtend op de volgende bus. De rest van de dag waren we alles behalve productief, ik heb de plantenvrouw niet eens gezien, dus het was een rustige dag als afsluiter van ons weekend.

Al met al was dit weer een zeer geslaagd weekendje en ik kan niet wachten tot het volgende avontuur!

Laters!

P.S. Iedereen op stage lachte me de vorige twee keer flink uit toen ik uit Dominical kwam omdat ik overal zo verbrand was. Dit keer was ik de enige NIET verbrand. Jaja, #proud