The start of my last weeks in South Africa

Pff, het is raar dat ik, op dit punt, nog maar anderhalve week in MOYO zit. Het lichtpuntje is dat ik na deze weken nog twee weken ga reizen naar Blyde River Canyon, Kruger National Park, St. Lucia (Sodwana bay, iSimangaliso Wetland Park en Hluhluwe-uMfolozi National Park), Durban en Drakensberg (Royal Natal National Park). Daar heb ik onwijs veel zin in, maar om alles te regelen valt toch zwaar tegen. Vooral doordat mijn project eerst niet goed verliep en ik nu mijn data moet verwerken, nog gedrag observaties moet doen en mijn report nog moet afschrijven. Dat ik nog een nieuwe kamer moet zoeken in Leeuwarden en aan het eind van de vakantie nog een herkansing heb, zit me ook niet echt lekker. Ik heb een heel goed gesprek met Ian gehad en wonder boven wonder was hij erg blij met mijn distributie map van de buffel. Fjoe, een last dat van mijn schouders valt. De map ziet er namelijk niet uit zoals ik had verwacht, wat betekent dat mijn metingen niet 'accurate' zijn. Toch vond hij het goed. Ik heb volgens hem dus ook genoeg data verzameld en kan nu naar de environmental factors kijken die invloed hebben op de migratie van de buffels. Ik kijk dus nu naar voedsel gedrag, drink gedrag en of de leeuwen, wind en volle maan invloed hadden op hun migratie. Dit vind ik gelukkig heel interessant om uit te zoeken. Ook heb ik nu meer vrije tijd omdat ik niet elk half uur een meting moet doen, dus ik had besloten om meer wandelingen te maken op ons gebied.

28 Juni 2014 heb ik dat dus ook voor het 'eerst' gedaan met Jackie, mijn kamergenoot die ik gewoon meesleur uit haar bed. Nee grapje, ze wou gelukkig zelf mee. We wouden vroeg vertrekken, maar omdat wij beide van uitslapen houden vertrokken we uiteindelijk een uur later dan verwacht. 9 Uur.. Dan begint het al aardig warm te worden. Omdat ik tussen Waterpoint 2 en 3 altijd veel dieren zie, en omdat ik stiekem hoopte om de caracal te zien die andere hier een keer hebben gespot, wou ik daar naartoe lopen. Naar Waterpoint 2 is al een aardige lange weg, en vanaf daar naar Waterpoint 3 ook. Ik wou eigenlijk nog graag in een rivierbed lopen, omdat die echt prachtig zijn met half omgevallen bomen en grote rotsen. We besloten dus om niet naar Waterpoint 3 af te slaan, maar gewoon recht door te lopen naar de rivierbed, hij was immers best dichtbij. Hier hebben we dus een lange tijd gelopen. Nouja, gelopen is een te groot woord. Een lange tijd, ja dat klopt wel. Maar niet gelopen. We hebben gewoon bij elke leuke plek een hele fotoshoot gehouden. Het zijn immers mijn laatste weten en ik zou niet willen dat ik ergens spijt van zou krijgen.. Op mijn To-Do lijstje stond nog een foto met een enorme termietenheuvel. Ik heb er al tientallen gezien, maar ik dacht altijd: Nah, ik neem wel een andere keer een foto. Nu was dus echt te tijd om dat te doen. Gelukkig vonden we er ook een. Uiteindelijk rook ik ook opeens iets heel raars. Een dood dier. Ik heb al enkele keer een karkas van dichtbij gezien (en geroken), dus ik weet hoe dat ruikt. Na een kleine zoektocht konden we het dode dier niet vinden. Het roofdier zal het wel verstopt hebben. Eventueel heb ik nog bomen afgetuurd in de hoop een luipaard met een karkas aan te vinden, maar tevergeefs. Ondertussen waren we al aardig moe van in al dat zand lopen en besloten om maar gewoon recht uit de rivierbed te lopen om op een of andere weg te belanden. Toen we de bosjes uit waren, zag ik de uitkijkhut al van Waterpoint 3, dus het is goed dat we niet verder zijn gelopen. Nu moesten we ook nog heel het stuk teruglopen. Ik heb op de een of andere manier altijd een hekel aan de terugweg. Je bent meestal moe en wilt dat je met één vingerknip thuis bent. Dat is nooit het geval. Gelukkig maakt het minder erg als je in de natuur loopt, voor mij dan. We kwamen de werkers nog tegen met de auto, maar die waren met een andere student naar de giraffen opzoek. Ik liep liever naar huis dan dat ik niet zou weten wanneer ik thuis ben. Dus we besloten om maar gewoon verder te lopen. Het was gelukkig deze dag bewolkt, dus ook niet heel warm. Het was voor de rest een hele leuke wandeling en we wouden dit zeker nog een keer doen! Uiteindelijk waren we 3,5 uur onderweg!

Maandag 30 juni 2014 gebeurde tijdens het hardlopen iets zeer onverwachts: REGEN! Ik zag tijdens het hardlopen een verschrikkelijk mooie zonsondergang. De zon was enorm en zeer fel. Toen ik om keek zag ik echter enorme donkere wolken. In Nederland zou ik zeggen: Meh, het gaat regenen. Hier in Afrika was ik daarvan niet overtuigd, omdat het in drie maanden niet had geregend. Ik dacht dat het gewoon kwam omdat het al avond werd. Maar nee, eerst hele kleine druppeltjes, waarna het uiteindelijk met bakken neerkwam. Heerlijk! Van te voren had ik totaal geen energie, maar tijdens de regen kon ik als een malle doorrennen. Ik heb het altijd al fijn gevonden om door de regen te rennen. Dan hoef je niet aan je snelle ademhaling te denken en aan hoe warm het is. Het leegt me hoofd en het geeft me weer energie. Regen op andere momenten? Nee, dan liever niet ;) Zoals de bui er opeens was, was het ook weer verdwenen.

Dinsdag 1 juli 2014 moest ik nog een paar coördinaten ophalen waar ik een keer een meting had gedaan, dus ik vroeg Jackie of ze mee wou met de quad. Dat was vrijwel snel gedaan en ik had de coördinaten in de GPS opgeslagen. Maar ja, dan zit je op de quad. 'Dus Jacks, waar wil je nu naartoe', zei ik met een grijns. Mijn laatste weken.. Een goed excuus om naar extra rondjes met de quad te gaan rijden in de hoop dieren aan te treffen! Dichtbij Waterpoint 2 kwamen we de giraffen tegen. Ennnn, de baby giraffe was er ook! Normaal verstoppen ze die altijd in het hoge gras en tussen de bomen of laten het voor een lange tijd alleen, maar omdat zij nu al groter is, valt ze steeds meer op. We probeerde om 'selfies' met de giraffen te maken op de quad. Ons twee met die vlekjes in de verte wat giraffen moeten voorstellen, was het resultaat, terwijl de giraffen echt wel dichtbij stonden! Via het zuidelijke hek zijn we teruggereden, richting de Airstrip. Vanaf het hek vroeg ik of ik weer mocht rijden. Want dat is wat ik het liefst doe: over het zuidelijk hek en de Airstrip racen met de quad. We gingen zo hard dat ik tranen in mijn ogen kreeg. Ik durf nooit het gas helemaal in te duwen, omdat ik dan het idee krijg dat de quad dat niet houd en ineens kapot gaat. Ik denk ook niet dat de snelheid die ik maak goed is voor de quad, maar goed. Hij doet het gelukkig nog steeds ;) Tevens is het display kapot en weten we dus niet hoe hard we gaan.. Wie weet ga ik wel 20 km/uur? Ik denk dat we allemaal weten dat dat niet waar is haha.
Die avond dacht ik dat er klein insect op de vloer van onze kamer lag, maar toen ik besloot om toch maar dichterbij te kijken omdat het iets op zijn rug leek te hebben, bleek het een schorpioen te zijn. Hij mag wel klein zijn, aan zijn enorme staart en zijn piepkleine scharen te zien was hij erg giftig. Ook was hij pikzwart. We hebben hem gevangen en ik wou toch nog even zien hoe schorpioenen licht geven als er een 'black light' (UV-licht) op wordt geschenen. Dat had ik namelijk nog nooit gezien.

Donderdag hadden we nog een aangename verrassing: David was met zijn vriendin langsgekomen, nadat hij nog geen week geleden hier was weggegaan! Hij is samen met zijn vriendin door Zuid-Afrika aan het reizen, maar omdat Kruger NP was volgeboekt, besloot hij om hier nog even zijn gezicht te laten zien. Hij had alleen Willie opgebeld en zij beloofde om ons niks te zeggen. Ik was heel geconcentreerd met mijn werk bezig tot ik rare geluiden rechts naast mij hoorde. Ik kijk naar even snel naar rechts en moet daarna terug kijken. David zei dat ik met open mond naar hem zat te kijken met een gefronste wenkbrauw voor een enkele tijd. Ja, dat had ik inderdaad niet verwacht. Aangezien iedereen hetzelfde als mij reageerde kwam hij niet meer bij. Toevallig wouden we die avond braaien, dus dat kwam goed uit. Hij zou een nacht overnachten in het tentkamp. Die avond hebben we sosati's gegeten en heb ik mijn dure Amarula fles gedronken (hij was twee keer zo duur dan ik had verwacht en aangezien iemand anders mijn boodschappen deed, schrok ik van het bonnetje toen ik me afvroeg hoe ik zoveel had kunnen uitgegeven). Niet helemaal natuurlijk, zo'n alcoholist ben ik (nog) niet ;). De small-spotted genet besloot om weer ons bij het kampvuur te vergezellen. Eerst hoorde we hem wel maar zagen we niet. Ik heb dus de hele tijd met mijn camera op mijn schoot gezeten omdat ik er perse een foto van wou hebben, na mijn eerdere mislukte pogingen. De rest van de meiden gingen dansen, maar op de een of andere manier had ik daar echt geen zin in dus bleef ik met Lenny bij het kampvuur over van alles en nog wat praten. Ennn.. toen heb ik uiteindelijk, na veel pogingen, enkele foto's van de genet weten te maken! Om half twee toen iedereen naar bed ging besloot ik om tot half drie nog een boek te lezen. David vroeg of we om 06.30 mee wouden met een game drive. Sigh.. Vier uur geslapen, jeeeej!! Op de een of andere manier kon ik mijn bed uitkomen en ben ik met de game drive mee geweest. Ik had een oryx gespot in de verte en voor de rest zagen we giraffen, gnoe's en impala. De gnoe's stonden achter de giraffen en toen een giraffe wegrende rende de gnoe's verbazingwekkend echter de giraffe aan. Alsof ze zich veiliger voelde bij de giraffe. De baby giraffe zagen we ook. Het was het zeker waard om mee te gaan! Koud was het wel..
Deze dag ben ik met Charlotte op zoek gegaan naar de kudu. Ik was na de game drive meteen naar bed gegaan en kwam er om half 12 pas uit, dus toen ik net bezig was met mijn werk kwam Charlotte vragen of ik mee wou. Prima, is altijd leuker dan achter een laptop zitten. We gingen langs alle waterpoint, maar konden geen kudu vinden. Ze willen een kudu met een grote witte vlek op zijn gezicht verkopen en om hem te kunnen vangen moeten ze dus weten waar hij is. Ik zie vaak kudu op de noord/west hek, dus ik stelde voor om via dat hek terug te rijden. Terwijl ik dagdromend op de quad zat de rijden, zag ik iets het rivierbed in rennen. Charlotte zei dat ze dacht dat het een kudu was en toen we in het rivierbed keken zagen we inderdaad een een kudu. Jammer genoeg zagen we niet zijn gezicht en liep het vrijwel de bosjes in. We hebben nog even gezocht, ik had nog een pad gevonden die vrijwel niet meer wordt gebruikt, maar konden hem niet meer vinden.

Gisteren (zaterdag 7 juli 2014) hebben ik en Jackie nog een wandeling gemaakt. Dit keer in het rivierbed dichtbij huis. In dit rivierbed vonden we veel ijzeren voorwerpen en materialen wat aardig verrassend was. Het is waarschijnlijk door in het regenseizoen door de rivieren meegesleurd. Ik vind het heel raar om te bedenken dat deze rivierbedden in het regenseizoen onder water stonden. Het is nu enorm droog en je ziet alleen zand.. Moet je nagaan hoe veel regen er valt.. De dag dat we uitgingen met de buggy toen het regende, is nog steeds mijn beste dag ooit hier in MOYO. We hadden toen zoveel gelachen en het was zo leuk om alles tot leven te zien komen en om in de rivieren te staan en 'zwemmen'. De hellingen rondom deze rivierbed liggen ook veel hoger dan de vorige, dus dat gaf ook een heel mooi effect. Van bovenaf is het een mini canyon. Het was alleen erg warm die dag, dus na anderhalf tot twee hier besloten we om een pad te zoeken en uit de rivierbed te lopen. We hadden ondertussen weer leuke foto's - en dit keer ook video's - gemaakt! Er was ook een soort eilandje in het midden van rivierbed wat bestond uit grote en mooie zwarte rotsen en bomen. Dat zag er heel mooi uit! Ook waren er weer bomen die bijna omgevallen zijn, wat het toch weer een enorm mooie rivierbed maakte. Toen we het pad hadden gevonden wist ik welk pad het was, maar niet precies waar. Toen we uiteindelijk op het pad terechtkwamen die richting Waterpoint 2 gaat, wist ik waar we waren. We hebben in het rivierbed een duiker en waarschijnlijk een waterbuck gezien. We zijn elke keer zó luidruchtig dat we geen dieren zien. Toen we bij Waterpoint 1 gingen kijken, wist we dat we de dieren afgeschrikt hadden, als ze er al waren. Deze tocht was korter, maar precies goed! Ik was dit keer niet zo moe als de vorige keer toen we aan onze terugtocht moesten beginnen. We willen deze rivierbed nog wel afmaken, dus misschien kan Willie ons ergens afzetten aan het eind, zodat we vanaf daar kunnen teruglopen. Aankomende week willen we twee wandelingen maken, want we hebben nog een paar plekjes waar we willen wandelen.
Deze avond heb ik natuurlijk ook voetbal gekeken! De eigenaren waren er gelukkig niet, dus we konden kijken in de lodge. We zaten dit keer maar met zijn drieën. Lotte vertrok bij 80 minuten. Ik en Noortje moesten gewoon blijven kijken. Tijdens de verlenging zakte de moed in mijn schoenen en tijdens de penalty's kon ik het niet meer houden, maar ik ben ZO blij dat ik heb gekeken! GO HOLLAND! Ik vind het jammer dat we niet de Nederlandse commentator hebben. Die is altijd zó grappig. Hier hebben we een neutrale Engelse commentator die steeds over 'the Dutch' praat, wat ook wel cool klinkt, en die er steeds op hamerde dat we van de vier verlengingen er nog geen één hadden gewonnen in onze historie. Dan zakt de moed wel in je schoenen.. Gelukkig zijn we door! Van te voren was ik nog naar de Franse gegaan om bloem voor mijn 'cake in a mug' te halen. Ze waren al helemaal dronken het deeg aan het maken voor de pannenkoeken, hilarisch! Ik had met ze afgesproken om ze volgende week bij te wonen, want zo'n feestje wil je niet missen! Immers zullen het mijn laatste pannenkoeken zijn..

Vandaag, zondag 8 juli 2014, hebben we weer overheerlijke pannenkoeken gegeten. Ik ben wel enorm moe omdat ik gister al vroeg was op gestaan voor de wandeling, want we hadden besloten om dit keer eerder te vertrekken, en weer laat naar bed was gegaan door het voetbal. Ik had nog even bij de Franse gechillt (thank God dat ze de pannenkoeken elke keer weer voor ons willen maken) en we hadden besloten om in de middag aqua gym te gaan doen met zijn alle. Het werd uiteindelijk een pool-party met waterpistooltjes en een aqua gym van 1 minuut lang. Genoeg gesport voor vandaag dachten we na die minuut. Het was een hele gezellige middag!
Na het schrijven van dit verslag ga ik de rest joinen bij het kampvuur bij de Franse mensen. Even mijn vermoeidheid opzij zetten en nog lekker genieten!

Ik wil nog zoveel mogelijk genieten hier, en dat ben ik nog steeds zeker aan het doen! De stress over mijn rapport en dergelijke borrelt al omhoog, maar ik probeer het te onderdrukken.
Hopelijk krijg ik alles op tijd af en kan ik nog lekker van mijn laatste twee weekjes reizen genieten! Zal de familie ook mee blij zijn, anders krijgen we een gestreste Britt. Diegene die ooit een gestreste Britt (of chagrijnige) heeft meegemaakt, wil dat echt NOOIT meer meemaken.

IK DOE MIJN BEST!

XXX Brittje die al heimwee krijg als ze denkt dat ze weer terug moet naar Nederland