Woensdag 18 juni 2014 ging ik met David op de quad om de temperatuur van de waterpoints te meten en om mijn metingen in het veld te doen. Onderweg zagen we gieren in cirkels vliegen en op boomstakken zitten in een kring. Dat kan maar één ding betekenen: dicht in de buurt is een kill geweest. Willie vroeg via de walkietalkie of we naar waterpoint 3 wouden komen om hen daar te meeten, omdat ze bang was dat we te dichtbij zouden komen. We dachten dat de twee leeuwen die al vaker op ons gebied waren geweest op dat moment aan het eten waren, dus we zijn er niet naartoe gereden. We moesten voor de auto uit rijden langs de gieren heen richting huis. Terwijl zij nog een paar camera's af moesten gaan, dacht ik om terug te rijden om te kijken, maar David vond dat geen goed idee. Was ook niet echt slim geweest achteraf gezien.. We hebben toen maar keihard langs de southern fence geraced, want ja, dat is gewoon leuk met een quad. We wachtte totdat de auto ons niet meer konden zien en ons niet meer al te goed kon horen. Toen David het signaal gaf, drukte ik het gaspedaal helemaal in, heerlijk! Op de airstrip waren we nog even gestopt voor de hoop restvlees van de eland, wildebeest en impala die we het weekend ervoor hadden geslacht. Jackals eten dit, dus ze hadden dit hier neergelegd voor hen, zodat Noortje ze kon bestuderen. Pff, er kwam wel een enorme lucht vanaf en je zag de maden eral in wroeten. We zijn maar snel verder de airstrip afgeraced. Die avond melde Willie dat het waarschijnlijk een luipaard was die een mannetjes impala had gedood en gegeten. Ze waren aan het eind van de middag samen met de werkers er naar toe gegaan om te kijken wat het was en ze vonden een half aangevreten impala. Ze hadden in de buurt luipaard tracks gevonden en de ribben van de impala waren nog intact. Een leeuw zou die doorbreken.

De volgende dag wouden Charlotte en ik het veld ingaan om ook naar de kill te gaan kijken (, maar natuurlijk ook voor ons project hoor). Toen we het hek hadden dichtgedaan achter ons viel de quad uit. Eenmaal rolde we al het heuveltje af dus ik moest de rem inhouden om niet naar beneden te rollen. Jammer genoeg wou de quad niet meer starten dus moest ik wel de handrem loslaten en met 0,001 km/uur het heuveltje af 'glijden'. Nadat David met benzine aankwam zetten, wou de quad nogsteeds niet starten. We moesten hem dus het heuveltje weer op duwen en terug totaan ons kamp. Die ochtend deed de quad het nog prima volgens David, maar nu wou het niet meer starten.. En hij was net een week geleden gemaakt.. Ik was ondertussen bezig om mijn triangulation data in een GISmap te zetten (het programma werkt eindelijk!), maar de resultaten zijn anders dan verwacht.. Ik wou dus meer het veld in om mijn metingen betrouwbaarder te maken, maar nu kan dat dus niet.. Aan het eind van de middag zijn we alsnog met Willie en Ian naar de leopard kill geweest. Ze hebben daar toen ook een camera neergezet om te kijken welke dieren daar komen eten. We hebben daarop twee honeybadgers, giraffen die de impala aflikken of inspecteren (eiwit tekort misschien?), gieren en een jackal gezien. We zagen goed de plek waar de impala waarschijnlijk is gedood. Het riet was plat en er was een boom half gebroken, wat als indicatie kan leiden dat de luipaard de impala in de boom had gejaagd. We zagen ook de sleepsporen om de impala in een beschut gebied te krijgen. De plek is omringd met grote stenen en een paar bomen, dus je kon van buitenaf niks zien. De kill was waarschijnlijk twee dagen daarvoor gebeurd. Was wel heel gaaf om dit te zien!

Zaterdagavond 21 juni 2014 at ik een lolly en op de een of andere manier is toen mijn spalkje losgeraakt achter mijn rechtervoortand. De volgende ochtend zag ik een klein spleetje tussen mijn twee bovenvoortanden en mijn rechtervoortand deed zeer en was een beetje naar voren gegaan. Ik heb toen aan Willie gevraagd of ik in Louis Trichardt naar de tandarts kon gaan, aangezien ze die dinsdag toch twee nieuwe studenten daar moest ophalen. Uiteindelijk kon het, dus daar was ik heel blij mee! Ik wou echt niet nog anderhalve maand wachten ermee, dan zou het alleen maar meer zijn verschoven! Die ochtend hebben de Franse studenten ook nog heeeeerlijke pannekoeken voor ons gemaakt! Wel heel gezellige mensen! Ook was Don die middag langsgekomen, wat ook weer leuk was. Hij had de laatste keer een snor op mijn gezicht getekend en vroeg of het er makkelijk eraf was gegaan. Hij was namelijk van mening dat ik het er niet af zou krijgen, terwijl ik van mening was dat het wel makkelijk eraf te krijgen was. Natuurlijk had ik gelijk.

Maandag zouden we de presentaties moeten doen voor de andere studenten. Omdat Willie voor de grap had gezegd tegen Lenny dat er geen porno in mocht staan (geen idee waarom ze dat überhaupt zei) besloten we om met de 'oude studenten', ofhoewel de non-franse studenten, bij de laatste dia 'Questions?' een plaatje erin te zetten waarin dieren sex hebben. Zo had ik een foto van mijn buffels die elkaar besprongen. Ja, klinkt eigenlijk wel een beetje raar nu ik het zo schrijf. De enige die er om konden lachen waren wij denk ik. De Franse gelukkig ook wel een beetje. Willie? Nope, niet eens een klein glimlachje. Toen ik ernaar vroeg of ze het grappig vond zei ze: Nee, als Ian erbij was zouden jullie het niet hebben gedaan. En ze ontkende dat ze dat van de porno zei. Achja, gelukkig konden we erom lachen. We moesten wel haasten want die avond hebben we gezellig met zijn alle voor Nederland gejuiched tijdens de wedstrijd tegen Chili. Malou en David waren de week ervoor 'gesnapt' door Willie toen ze in de lodge naar Duitsland aan het kijken waren. Ze werden weggestuurd. Ik kwam de volgende dag Malvoura tegen en vertelde dat tegen hem. Hij zei tegen mij dat hij de manager van MOYO is, dus als hij zegt dat we daar kunnen kijken, dan kan dat. Hij had namelijk al aan de eigenaren gevraagd of we daar voetbal mochten kijken. Het mag alleen als er geen gasten zijn. Waarom Willie er zo moeilijk over deed, snapte hij dus niet. Lekker puh Willie!
Die avond besloot Noortje dat ze met mij mee naar Louis Trichardt zou gaan, want anders moest ik alleen. Daar was ik heel blij mee! Konden we gezellig samen shoppen en eten, dat is beter dan alleen! Je moet jezelf maar bezig zien te houden van 06.00 tot 20.00 als je weer thuis bent.

De tandartspraktijk zag er gelukkig heel normaal uit! We hadden blijkbaar een uur eerder de afspraak, dus toen we ook een uur eerder daar waren om de afspraak te checken, mocht ik al gelijk naar binnen. Willie zei dat ik eerst de afspraak moest checken binnen en daarna weer terug moest komen. Toen ik de formulieren aan het invullen was en het voor haar te lang duurde (ze wachtte in de auto) kwam ze naar binnen om te vragen waarom het zo lang duurde. Een strompe 'ik haal je wel ergens aan het eind van de middag op' kwam eruit nadat ze al een beetje boos was geworden dat ze niet hadden doorgegeven dat de afspraak was vervroegd. Toen ze weg was vroeg de balievrouw doodleuk wat Willie was. En toen ik zei een studentencoördinator zei ze: Nou, die ziet er ook streng uit, niet? Waarop ik natuurlijk wel 'ja' op moest knikken. De tandarts zelf was ook heel aardig. Ze heeft me goed geholpen en vroeg steeds of alles wel goed was. Ze heeft ook nog alles grondig schoongemaakt, zelfs grondiger dan ze in Nederland doen, en mijn spalkje zat erna weer helemaal vast. Het spleetje zit er jammer genoeg nog wel een beetje, maar ik hoop dat ik dat met een nachtbeugeltje die ik nog ergens moet hebben liggen thuis weggaat.
Hierna hadden Noortje en ik totaan 15.00 vrije tijd. Mijn ontbijt was een ijsje, wat niet echt slim was aangezien mijn tanden nog gevoelig waren. Hierna hebben we lekker geshopt en in winkeltjes gekeken. Voor de eerste keer in een lange tijd ben ik goed geslaagd! Aan het eind hebben we bij Mike's Kitchen gegeten. Ik had de springbok carpaccio, waarvan iedereen zegt dat die heel goed is. En ja, hij was overheerlijk! Die heb ik dus eindelijk geproefd! Hierna kwam Willie met de nieuwe studenten aan, dus hebben we samen met hen boodschappen gedaan. Toen ik mijn bananen aan de man gaf om ze te wegen, zei hij opeens: 'ik ken jullie! Jullie waren die meiden die toen stonden te smeken of jullie naar binnenmochten, want anders zouden jullie geen eten hebben. En vervolgens rende jullie door heel de supermarkt heen.' Ik kwam niet meer bij! Wij waren inderdaad die meiden! Na Capetown moesten we hier onze boodschappen doen, want we kunnen dat maar 1 keer per week doen. De supermarkt sloot toen eerder, dus we moesten smeken om snel nog boodschappen te doen. We hebben toen echt door de supermarkt gerend. Ik heb toen nog een heel gesprek met hem gehad en beloofd dat ik de volgende keer hem zou begroeten. Zijn naam weet ik niet want het was lastig en hij had zijn naamplaatje toen ook verloren.
Deze dag was echt super leuk!

Woensdag tijdens het doen van de camera's zagen we een bat-eared fox van heel dichtbij. Op een gegeven moment probeerde het zich te schuilen in het hoge gras. Toen we dichterbij kwamen lag het echter halfdood op een hoopje zand en wou zich niet verroeren. Uiteindelijk sprong het omhoog en ging het holletje in. Ik hoop dat alles goed met hem gaat, want het zag er niet heel goed uit.
Aan het eind van de middag besloten Lauren en ik om rond het gebied te rennen langs alle hekken. Dat is ongeveer 11,5 km maar het heeft heel veel heuvels en lastige stenen om op te rennen, dus dat maakt het veel zwaarder. Dit was ons doel toen we begonnen met rennen hier. We renden al best snel 14 kilometer, maar hadden dit rondje nog nooit gedaan. Ik vond dus dat we dat moesten doen voordat ze wegging (vrijdag 27 juni 2014 is ze naar huis gegaan na negen maanden, of 'drie jaar' waarmee we altijd grappen). Het is ons gelukt! Voor mij was het best zwaar, want door mijn knie moest ik minder rennen dus de laatste tijd rende ik zes, acht of tien kilometer. De laatste week rende ik er maar zes, zeven en acht kilometer en de week ervoor had ik helemaal niet gerend, dus dit was weer wat pittiger. Het ging toch goed en daar ben ik heel blij mee! Ik had wel loodzware benen de volgende dag ;). Onderweg zagen we de nieuwe sables voor de eerste keer nadat we ze hier hadden losgelaten, dus dat was ook vet! Volgensmij zijn we de enige die ze tot nu toe hebben gezien (jeej). Ook oryx op de neighbour's farm en een duiker hebben we gezien.

Gisteren (donderdag 26 juni 2014) hadden we het afscheidsfeestje van David en Lauren. We vierden het in het Farmhouse bij de Franse studenten. Het was echt heel gezellig! Toen we daar aankwamen waren de Franse studenten al super zat, wat eigenlijk heel grappig was. Er werd ondertussen pizza gemaakt, er was een vuur en iedereen was aan het dansen. David speelde het spel 'what are the odds' (wat is de kans dat..). Hij verloor en moest dus skinny dippen in het zwembad. Gelukkig heb ik daar niet heel veel van meegekregen omdat het donker was. Hij probeerde de Franse er ook in te krijgen, maar dat lukte uiteindelijk niet meer. Ze hadden allemaal al op de begin van de avond in het zwembad gesprongen. We hadden van de pizza nog deeg over en toen kwamen Lauren en ik met het idee om onze beroemde 'Golden Balls' te maken! (Rondjes rollen van het deeg en frituren in olie) En niet te vergeten met Golden Syrup! Jamjamjam, dit wou ik ook nog doen voordat Lauren wegging, aangezien dat onze creatie was, dus dit kwam goed uit! Aan het eind hebben we allemaal met elkaar lopen dansen, rare foto's gemaakt en ik heb de Franse rare en lieve Nederlandse zinnen geleerd. Ik besloot om 02.30 nog een goodbye-brief naar Lauren te schrijven met leuke en grappige herinneringen, aangezien ik niet weet of ik haar nog zal zien.. Ze woont in Engeland, maar als het goed is komt ze in oktober naar Nederland. Ze is tijdens deze vier maanden een hele goede vriendin geworden, dus het is altijd lastig om afscheid te nemen!
Ik lag om 03.30 in bed en twee uur later ging alweer de wekker om afscheid van David en Lauren te nemen. David zit bij mij op school, dus die ga ik zeker nog zien! En natuurlijk hoop ik dat ik Lauren ook nog zal zien dit jaar! We hebben in ieder geval een geweldige (laatste) avond gehad!

Gisteren is ook een Australisch koppel hiernaartoe gekomen met een microlight vliegtuig. Dit is een heel klein vliegtuigje waar twee mensen in passen en het wordt gebruikt om het aantal dieren te tellen in ons gebied. De komende dagen vliegen ze dus rond om de dieren te tellen, zodat we weten welke diersoorten en hoeveel van elk we hier hebben. Helaas mogen we niet meevliegen, omdat we er niet verzekerd voor zijn..

Ondertussen heb ik samen met mijn begeleidster naar onze (mama, Floor, Bas en mijn) reis gekeken voor tips. Ik denk dat alles nu wel een beetje in elkaar zit, dus het is tijd om alles te gaan boeken! Ik heb er heeeeeel veel zin in! Ik vind het wel lastig om te beseffen dat ik nog maar minder dan drie weken hier heb.. Ik ga het hier echt missen! Ik heb nu mijn distributiemap dusver af en morgen ga ik met Ian praten over mijn project en samen naar de map kijken. Ik wil nog wel graag naar meer dingen kijken of dingen onderzoeken, zoals aan welke vegetatie de buffel voorkeur geeft in dit gebied e.d. Ook wil ik zelf nog meer gaan wandelen in dit gebied, dus daar ga ik morgen mee beginnen. Dan zie je ook meer dieren. Ik moet denk ik maar eens een To-do lijstje gaan maken van dingen die ik nog wil zien of doen voordat ik hier wegga. Het zijn in ieder geval nog een heleboel dingen!

Pff.. Ik kan écht niet geloven dat mijn tijd er bijna op zit.. Ik weet zeker dat ik terug kom naar Zuid-Afrika, want het is gewoon het beste land ooit! In ieder geval, het beste land voor mij!
Ik ga echt alles missen.. Maar laat ik me daarop niet concentreren, ik wil nog volop genieten van mijn laatste weekjes! En dat ik daarna nog twee weekjes met mijn familie ga rondreizen, maakt het feit dat ik hier binnenkort wegga weer minder erg.

Sorry mensen, maar ik zeg het alvast: mijn toekomst ligt in Afrika! :)

Dikke kus!

Britt